Uffffffffff, jakież to pesymistyczne! Ten komentarz jest przytłaczający i nie jest wg mnie dobrą nowiną. Jest jedną z nowin serwowanych przez dzisiejsze media, tym gorszą, że pod płaszczykiem woli bożej. Piszę bożej, bo wg mnie nie Bożej.

Moją postawą jest uczciwość, życzliwość, sprawiedliwość... i nie mogłabym w owej sprawiedliwości powiedzieć, że się to nie opłaca. Nie słyszałam też w/w powiedzenia.

A Tomasz a Kempis? Chyba nie muszę się z nim zgadzać. Od początku podanego cytatu. Być może inaczej tyylko nazywamy pewne sprawy...

Dla mnie zycie jest piękne. Nazanaczone różnorodnym trudem, ale przeżywane w jedności z Panem Jezusem, jest radosne.

Trud, mój codzienny krzyż, nie jest tak pesymistyczny, jak wybrzmiał w komentarzu. Owszem, Pana Jezusa nie poznali, nie docenili - nie chcieli. On ich dalej kochał. To boli. Ale smutne staje się dopiero, gdy człowiek nie zdecyduje się iść dalej, gdy się zatrzyma, zrezygnuje, bo nie dostał po drodze cukierków zapłaty, pochwały, awansu... nie został doceniony... Jeśli czyny mają większą wartość niż zapłata wypłacana w podziwie i chwale, nie będzie się też użalania, że nie warto być sprawiedliwym, dobrym itp.

Chrześcijaństwo jest radosne i optymistyczne. Dlaczego? Bo chodzi o spełnianie woli Boga Ojca, który jest w niebie i zna zamiary serca. Jezus nie był ani smutny ani rozgoryczony. On jedynie stawiał ludzi w prawdzie. Nie koncentrował się na sobie. Jego cel to spełnienie woli Ojca i ratowanie człowieka. Dlatego modłił się : wysławiam Cię Ojcze, Panie nieba i ziemi...!