Pokory należy uczyć się przez całe życie.

Zainfekowana pycha w każdej chwili może się wymknąć spod kontroli.

Nie, to nie on, to JA, i JA mu to udowodnię. Tak mnie upokorzył. Niech poczeka, odczuje to podwójnie.

A przecież warto niektóre sprawy przemilczeć, zapamiętane przewinienia darować i nigdy nie pielęgnować urazy w sercu.

Czy nie jest przyjemnie rozdawać uśmiechy i z nie ukrywaną radością je odbierać?

W Modlitwie Pańskiej wołamy: - "Ojcze nasz ...". Właśnie, Ojcze nas wszystkich, i tych przez nas lubianych i nie lubianych , i tych dobrych i złych.

Nie oznacza to, że zło należy tolerować. Przy sprzyjających okolicznościach, w dobrej wierze, delikatnie należy napomnieć. Pamiętajmy jednak, nigdy z pozycji wyższości.

I jeszcze jedno (to już z własnego doświadczenia), w momencie wzburzenia spowodowanego upokorzeniem, zwracajmy się do Ducha świętego o łaskę pokory. To naprawdę skutkuje, i na dodatek obustronnie.

Miłosierny jest Pan i łaskawy (Ps 103,8)
Modlić się o modrość i dobroć serca,za tych którzy nas prześladują,nie może być tak
--Jak ty mnie--tak ja tobie.
Jezus uczył nas miłości do każdego bliżniego,nawet do wroga.

Warto przywołać słowa bł. Jerzego Popiełuszkę: "Zło dobrem zwyciężaj". On wiedział jak walczyć...I zwyciężył.