Ważny jest motyw postu.

Można pościć, by sprawdzić siebie, albo też, by się sobą zachwycać, że stać mnie na takie wielkie wyrzeczenia, umartwienia, że jestem silna, dobra i szlachetna. Można się postem obnosić. Ale wtedy to nie jest już post!

Ważnym jest, by pościć z Jezusem, dla Niego, za kogoś, w czyjejś intencji...

Post dla samego postu prowadzi do pychy. Prawdziwy post uczy pokory i prowadzi do niej…

Jestem wolnym. To dar od Boga.
Wolność dla człowieka, to także Boże pragnienie. On chce, dla mojego dobra, abym roztropnie z wolności korzystał.

"Szukajcie dobra, a nie zła, abyście żyli, a Pan Bóg będzie z wami"
Am 5-14

Oto właśnie jedna z sugestii, jak korzystać z wolności.

"Boże moją ofiarą jest duch skruszony,
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże nie gardzisz"
Ps 51,3-4.5-6.18-19

Warto więc, w okresie Wielkiego Postu, dzień po dniu, oddzielać "ziarno od plew", po to, by o poranku Zmartwychwstania Pańskiego stanąć przed Jezusem z sercem skruszonym i pokornym.