Nieprawdą jest, jakoby duchowni stali o krok wyżej od laikatu. W istocie ulegają słabościom i są grzeszni. (Czy w równym stopniu, jak my? Sprawa do dyskusji) Nie mniej waga tego samego grzechu popełnionego przez duchownego, śmiem twierdzić, jest znacznie cięższa, niż popełnionego przez osoby nie konsekrowane. Wynika to z większej świadomości popełnianego zła, jak i ze zobowiązań wobec Boga w kontekście życia konsekrowanego. Sądzę również, że ból i konsekwencje popełnionego zła przez osobę duchowną są znacznie dotkliwsze, niż w naszym przypadku.

Jeżeli chodzi o kwestię pouczania, to sprawa jest prosta. Duchowny jest teologiem i trudno,żeby narkoman(chyba, że dysponuje równoważnym wykształceniem)pouczał duchownego w zagadnieniach , na których się nie zna.

Na koniec słusznie zauważyłeś(aś), że piętnują "pewne zachowania", a nie ludzi. To jest ich i nasz obowiązek, aby zło piętnować, ponieważ konsekwencje zaniechania napiętnowania zła staną się również naszym udziałem.

Żadna zaś z osób konsekrowanych nie ma prawa i nie potępia człowieka.

A na koniec posłużę się znanym porzekadłem: "Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma"

Nie zazdrość więc i nie wydawaj nie przemyślanych opinii, bo nie wiesz, jak trudno pełnić posługę duchownego.