Denar

Na terenie Palestyny nakładały się na siebie co najmniej trzy systemy monetarne. Grecki rozpowszechniony od czasów Aleksandra Wielkiego (IV w. przed Chr.). Rzymski - narzucony jakieś dwa wieki później. Lokalny - ten w wielu nieprzystających do siebie wariantach. Istniały monety żydowskie. Na nich zamiast wizerunku króla bądź cezara były symbole - np. owoc granatu, siedmioramienny świecznik.

Dla prawowiernego Żyda moneta z wizerunkiem człowieka była czymś wstrętnym (ale przecie pieniądzem). Denar był srebrną monetą rzymską o wadze ok. 3,8 grama. Drachma była jego greckim odpowiednikiem, nieco lżejszym. Była to uświęcona zapłata za dniówkę zwyczajnego robotnika. Istniały monety drobniejsze - obole, lepty asy.

Niektóre z nich są wspominane zwłaszcza przez Mateusza - który zanim został apostołem, był poborcą podatkowym. Większe wartości pieniężne podawano w talentach i minach. Miały swoje przeliczniki w denarach, ale pierwotnie oznaczały wagę kruszcu. Siła nabywcza ówczesnego pieniądza była oczywiście zmienna, a dziś trudna do określenia.

Otwórz: Mt 20, 1NN; Łk 15, 8nn.