Kanon Pisma Świętego: wiadomości podstawowe

Wyraz kanon pochodzi od greckiego słowa oznaczającego: łodygę trzciny, pręt trzcinowy, trzcinę. W sensie przenośnym m.im.: miarę, regułę, normę moralną, katalog, spis.

Ojcowie używali słowa „kanon” na oznaczenie „reguły wiary”, kanon Pisma zaś uchodził za spisaną regułę wiary. Od poł IV w. kanonem biblijnym określano oficjalny spis ksiąg natchnionych. - przeważyła idea kanonu jako określonego zbioru pism tworzących regułę wiary. Tak więc kanon Pisma to:

Zbiór natchnionych przez Boga ksiąg, przyjętych przez Kościół i uznanych przezeń za nieomylną regułę wiary i moralności z racji ich Boskiego pochodzenia.

Możemy zauważyć, że stosowany do Pisma świętego termin „kanoniczne” można ujmować w sensie czynnym lub biernym:

1) czynnym - Biblia jako reguła wiary i moralności,
2) biernym - Biblia jako Pismo urzędowo przyjęte przez Kościół.

Księgi protokanoniczne - jednomyślnie uznane za natchnione
Księgi deuterokanoniczne - przez jakiś czas były co do nich wątpliwości.

Kościół katolicki przyjmuje jako święte 73 księgi: 46 pism ST i 27 pism NT

STARY TESTAMENT

Podział:

PRAWO (Tora)
- Rdz, Wj, Kpł, Lb, Pwt

PROROCY (Nebijm)
- pierwsi: Joz, Sdz, 1-2 Sm, 1-2 Krl;
- późniejsi: Iz, Jer, Ez, Oz, Jl, Am, Ab, Jon, Mi, Nah, Hab, Sof, Agg, Zach, Mal

PISMA (Ketubim)
- Pisma Wielkie: Ps, Prz, Hi;
- Pięć zwojów: Pnp, Rut, Lm, Koh, Es;
- oraz: Dn, Ezdr, Neh, 1-2 Kr

Księgi deuterokanoniczne ST:
Tb, Ju, Ba, 1-2 Mach, Syr, Mdr

Co do Prawa i Proroków nie było wątpliwości, gorzej było z jednomyślnością w stosunku do Pism. Spory zostały zakończone na pewno przed LXX, która zawiera wszystkie księgi wchodzące w skład tzw. Pism (również deuterokanoniczne).

Początek ery chrześcijańskiej:

  • kanon palestyński (Hebrajczycy palestyńscy): tylko księgi protokanoniczne
  • kanon aleksandryjski (Żydzi pochodzący z diaspory, zwłaszcza egipskiej):również księgi deuterokanoniczne

Obecnie:

  • Księgi historyczne Rdz - 2 Mach
  • Księgi dydaktyczne Hi - Syr
  • Księgi prorockie Iz - Mal

NOWY TESTAMENT

Pierwsze uznano listy Pawłowe.
Początek II w. - Ewangelie i inne (cytowane u Ojców Kościoła)

I/II w.

  • - Klemens Rzymski: uznaje (cytując) Hbr, Jk
  • - św. Polikarp: 2J
  • - Klemens Rzymski, Justyn: 2P
  • - św. Polikarp: Jud
  • - Justyn, Papiasz: Ap
  • Jedynie 3J nie jest w tym okresie nigdzie cytowany.

Do końca II w. - brak spisu ksiąg kanonicznych. Koniec II w. - pierwszy spis dla potrzeb Kościoła (ze względu na dużą liczbę apokryfów i pism heretyckich)

Najstarszy spis jaki mamy to Kodeks Muratoriego z ok. 170-180 r. (odkryty w 1740 r.), brak w nim ksiąg deuterokanonicznych [ Hbr, Jk, 2P, 2-3 J, Jud, Ap]

IV/V w. - Synody w Rzymie, Laodycei, Kartaginie i Hipponie potwierdzają kanon
692 r. synod Trullański - zakończenie dyskusji o kanonie
1546 r. Sobór Trydencki - dogmat o kanonie (jako reakcja na wystąpienie Lutra)
SW I i II potwierdzenie kanonu

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg