W Starym Testamencie kapłaństwo było ściśle związane z przymierzem zawartym przez Boga z Izraelem. Członkowie narodu wybranego, dzięki ofiarom składanym przez kapłanów, wyrażali wobec Boga wdzięczność, radość i uwielbienie, skruchę czy prośbę o przebaczenie grzechów. System ofiar miał zatem jeden cel – utrzymać przymierze i zapewnić Izraelitom życie w bliskości z Bogiem. Samo jednak pośrednictwo, sprawowane przez ludzi obarczonych słabością, było niedoskonałe. Ponadto przepisy dotyczące rytualnej czystości raczej oddzielały kapłanów od innych ludzi.