Syn Człowieczy jest Panem także szabatu (Łk 6,5).

Jezus ukazuje, że szabat został ustanowiony dla dobra człowieka. Choć od początku nie był uciążliwym zestawem zakazów, to jednak interpretacja faryzeuszy zniekształciła jego pierwotne znaczenie. Przywołując Dawida, Jezus pokazał, że prawo naturalne i potrzeba człowieka mogą mieć pierwszeństwo przed literalnym przestrzeganiem Prawa. Natomiast Jezus jako „Pan szabatu” ustanawiając swoim boskim autorytetem nowe zasady, potwierdza zarazem swoją tożsamość jako tego, który dał te przykazania.

Tradycja świętowania szabatu weszła w nową fazę, gdy Zmartwychwstały przekroczył granice życia i śmierci, stając się Zwycięzcą. W ten sposób ożywił w swoich uczniach świadomość przyniesionej przez Siebie wolności i inspiruje do tego, aby składać swoje życie jako ofiarę miłą Bogu. W ten sposób objawia się pierwszeństwo łaski nad rygorem przepisów, które pozwala oddawać część Bogu w duchu i prawdzie.

Myśl Leona XIV

Dla wierzących przyszłość nie jest przyszłością murów i drutu kolczastego, ale wzajemnej akceptacji (@Pontifex.pl, 5.09.2025).