Księgi Starego Przymierza

Modlitwa Mojżesza
(R. XV, w. 1-19)

Śpiewać będę Panu, uwielbionemu w chwale,
Konie i jeźdźców wtrącił do morza.

Pan jest natchnieniem mej pieśni i moim zbawcą,
Jest moim Bogiem i dlatego Go sławię,
Jest Bogiem moich praojców i dlatego Go wielbię.

Pan jest mężem walecznym,
A imię Jego jest:
Ja jestem.
Wtrącił do morza wozy faraona i jego wojska.
Znakomici wodzowie utonęli w Morzu Czerwonym,
I okryły ich fale i spadli w otchłań jak kamień.

Prawica Twoja, o Panie, pełna jest mocy,
Prawica Twoja o Panie, zadała cios wrogom.
Potęgą swojego dostojeństwa zmiażdżyłeś przeciwników,
Twój szalejący gniew strawił ich jak ściernisko,
Oddech twoich nozdrzy spiętrzył fale morskie,
Murem stanęły wody, i pogłębiły się przepaście
W środku morza.

Wróg powiedział:
„Będę ich ścigał i dopadnę,
Porozdzielam łupy, zemsta moja się nasyci,
Dobędę miecza, a moja ręka ich zwycięży".

Powiałeś wichrem, zakryło ich morze,
I utonęli jak ołów w wysokich falach.
Któż równy jest Tobie między bogami, o Panie?
Któż równy jest Tobie, potęgo świętości,
Straszliwa chwało, czyniąca cudy?
Wyciągnąłeś prawicę i pochłonęła ich ziemia!

W miłosierdziu swoim prowadzisz lud, Zbawco,
I mocą swoją wiedziesz go do świętego domu.
Posłyszały o tym narody i zadrżały.
Zadrżeli Filistyńczycy,
Trwoga ogarnęła książąt Edomu,
I struchleli wszyscy mieszkańcy Kanaanu.
Padł na nich lęk i popłoch.
Dla potęgi Twojego ramienia zamilkną jak kamień,
Aż przejdzie Twój lud, o Panie,
Aż przejdzie lud, który jest Twoją własnością.

Wprowadzisz go i zasadzisz
Na górze swojej majętności,
W miejscu, które przygotowałeś
Na swój dom, o Panie,
W świątyni, o Panie,
Którą umocniły Twoje ręce.

Wieczne i nieskończone jest królestwo Pana.