Księgi Starego Przymierza

Magnificat Starego Testamentu
Hymn Anny, matki proroka Samuela
(R. II, w. 1-10)

Rozradowało się serce moje w Bogu
I Pan podniósł nade mną róg obfitej mocy.
Szeroko rozwarły się moje usta
Przeciw moim wrogom,
I radują się w Twoim zbawieniu.
Nikt nie jest tak święty jak Bóg,
Bo nie ma innego boga prócz Ciebie,
I nie ma opoki, równej naszemu Panu.
Odrzućcie wasze wielkie samochwalstwo
I waszą krnąbrność,
I niechaj zuchwała mowa
Nie wychodzi z waszych ust,
Albowiem Pan jest Bogiem wszechwiedzącym
I waży wszelkie uczynki.
Łuk mocarzy jest złamany,
A słabi są przepasani mocą.
Syci służą za chleb,
A głodni są nakarmieni.
Niewiasta bezpłodna siedmiokrotnie porodziła,
A matka wielu dzieci
Usycha.

Bóg uśmierca i przywraca do życia,
Strąca do otchłani i wyprowadza z otchłani,
Bóg czyni biednych i czyni bogaczy,
Poniża i wywyższa.
Podnosi z prochu nędzarza,
I dźwiga ubogiego z błota,
I sadza go z książętami
Na tronie chwały.
Albowiem do Pana należą
Fundamenty świata,
I Bóg na nich utwierdził ziemię.
On strzeże kroków ludzi ubogich,
A niezbożnych unicestwia w ciemnościach.
Człowiek nie zwycięża własną siłą.
Pan skruszy swoich przeciwników,
Zagrzmi nad nimi w niebiosach
I sądzić będzie ziemię aż do jej granic,
I da siłę wybranemu królowi
I wzniesie nad Pomazańcem róg obfitej mocy.