Księgi Starego Przymierza

Pieśń Mojżesza
(R. XXXII, w. 1-43)

Słuchajcie niebiosa mojej mowy,
Słuchaj ziemio wypowiedzi moich ust!
Niechaj moja nauka skropi was jak deszcz,
Niechaj moja mowa spadnie na was jak rosa,
Jak ulewa na zioła,
Jak nawałnica na trawę,
Albowiem głoszę imię Pańskie.
Pokłońcie się naszemu Bogu!

On jest opoka.
Nieskazitelne są Jego dzieła,
A wszystkie Jego drogi są słuszne.
Bóg jest wierny i bez skazy,
Sprawiedliwy i prawy.

Krnąbrne i przewrotne pokolenie,
- Jakby nie było Jego dzieckiem! -
Grzeszyło przeciw Niemu, ku swojej sromocie.
Czy w ten sposób odwdzięczasz się Panu
Nikczemny i szalony narodzie?
Czyż nie jest On twoim ojcem, stwórcą twoim,
Który cię uczynił i utwierdził?

Wspomnij na dawne dni,
Pomyśl o latach minionych pokoleń.
Spytaj twojego ojca, a on ci oznajmi,
Spytaj starszych od siebie,
A oni opowiedzą ci o Najwyższym,
Gdy ziemię wyznaczył narodom,
Gdy synów człowieczych rozłączył
I zakreślił granicę ludów
Według liczby synów Izraela,
Albowiem dziełem Boga jest Jego naród,
A Jakub Jego miarą dziedziczną.
Znalazł go na jałowej ziemi,
Na pustyni, wśród wycia wichrów.
Objął go, otoczył opieką
I strzegł jak źrenicy swojego oka.
Jak orzeł, który budzi swoje gniazdo
I krąży nad swoimi pisklętami,
Tak On rozpostarł swoje skrzydła nad Izraelem,
Wziął go, i dźwigając, uniósł na sobie.
Sam Wiekuisty był jego przewodnikiem,
A nie obcy bóg.

Przywiódł go do górzystego kraju
I dał mu owoce pól,
I karmił go miodem z opoki,
I oliwą z kamiennej skały,
Krowią śmietanką i owczym mlekiem,
I tłustymi jagniętami i baranami z Baszanu,
Kozłami i obfitością pszenicznych ziarn,
I spienionym, szkarłatnym sokiem winogron.

I roztył się naród sprawiedliwy i zhardział
- Utyłeś, spasłeś się, napęczniałeś! -
I opuścił Boga, który go stworzył,
I ubliżył opoce swojego zbawienia.
Rozdrażnili Go, służąc obcym bóstwom,
I rozsierdzili Go swoją obrzydliwością.
Składali ofiary demonom, nieistniejącym mocom,
Bóstwom nieznanym i nowym, dopiero niedawno powstałym,
Które lęku nie budziły w ich ojcach!
Zapomniałeś opoki, która cię zrodziła,
I wymazałeś z pamięci Boga, swojego Stwórcę!