Zderzenie Ewangelii z pogańskim światem

Paweł Apostoł jest oczywiście posłuszny temu Bożemu wezwaniu.

Oczywiście. W odpowiedzi na ten Boży głos Paweł i jego towarzysze udają się do Macedonii i rozpoczynają działalność w Filippi, które to miasto było rzymską kolonią. Wkraczają więc na dobre w pogański świat. W Filippi było tak mało Żydów, że nie mieli nawet swojej synagogi. Trzeba też zwrócić uwagę, że nawróceniem, któremu Łukasz w swoim opisie wydarzeń w Filippi poświęca najwięcej miejsca jest nawrócenie poganina. Chodzi o nawrócenie strażnika więzienia, rzymskiego żołnierza i jego rodziny (Dz 16,25-34). W dalszych miejscach działalności Apostołów czyli w Tesalonice czy Berei, nawet jeśli Paweł głosi Słowo Boże w synagogach, podkreślona jest zawsze obecność pogan „bojących się Boga”. Jest też działalność w Atenach, a szczególnie dużo czasu Paweł spędza w innym pogańskim mieście czyli w Koryncie.

W tym świetle lepiej rozumiemy dlaczego w centrum drugiej wyprawy misyjnej stoi Pawłowa mowa do pogan na ateńskim Areopagu.

To jest rzeczywiście kulminacyjny moment tej wyprawy, a w każdym razie tak ją przedstawia Łukasz, bo z historycznego punktu widzenia misja w Atenach nie była aż tak ważna. Ateny w czasie gdy przebywał tam Paweł już tylko wspominały swoją świetność. Wystarczy porównać je do Koryntu. Ateny miały wtedy około pięciu tysięcy mieszkańców, a Korynt pół miliona. W Atenach Paweł spędził kilka tygodni, a w Koryncie półtora roku. W Atenach nie powstała chrześcijańska wspólnota, która odegrałaby jakąś rolę w historii pierwotnego Kościoła, jak to było w przypadku Koryntu czy Filippi. Jednak Łukasz przedstawia pobyt i mowę Pawła w Atenach jako wydarzenie kluczowe w tej wyprawie.