Bóg Ojcem posyłającym Syna, aby nas pojednać ze Sobą. Ewangelia według św. Marka

Kiedy jeszcze – według Ewangelii św. Marka – Bóg objawił się jako Ojciec?

W kontekście objawienia Jezusa jako Syna Boga bardzo ważną rolę w Ewangelii św. Marka odgrywa wzmianka o rozdarciu się zasłony przybytku (Mk 15,38) oraz wyznanie setnika pod krzyżem (Mk 15,39).

W chwili śmierci zasłona świątyni rozdarła się na dwie części, z góry do dołu (Mk 15,38). Ewangelista nie precyzuje, o którą zasłonę chodzi. Można bowiem pomyśleć o zasłonie wewnętrznej, która dzieliła „Miejsce Święte” od „Najświętszego”, lub zewnętrznej, zawieszonej we frontowej części przybytku. Rozdarcie się zasłony posiada symboliczne znaczenie i łączy się ściśle z wydarzeniem w czasie chrztu Jezusa i z wyznaniem setnika.

Obrazowi rozwarcia się nieba po chrzcie Jezusa (Mk 1,10) odpowiada rozdarta zasłona przybytku w chwili śmierci Jezusa. Te dwa rozdarcia stanowią rodzaj inkluzji, czyli ram obejmujących ziemską działalność i ukazujących jej sens. Rozerwanie zasłony przybytku wskazuje, że Bóg jest bliski ludziom. Rozdarła się zasłona w świątyni. Jest to symboliczna reakcja na śmierć Syna. W tym sensie można mówić o otwarciu dostępu do Boga.[7] Dokonało się to zaś dzięki śmierci Syna Bożego, która nastąpiła z woli Boga Ojca. Dla ludzi otwarło się królestwo Boga.

Ważne jest także wyznanie setnika: „Istotnie, ten człowiek był Synem Bożym” (Mk 15,39). Występuje w nim wyraźny kontrast (charakterystyczny dla św. Marka) pomiędzy „ten człowiek” i „Syn Boży”. „Akcent w sposób dyskretny, lecz niedwuznaczny pada w tym momencie na objawienie Synostwa Bożego człowieka Jezusa”.[8] Dostrzega się tutaj wielką klamrę spinającą całą Ewangelię św. Marka – od wersetu początkowego („Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego” – Mk 1,1) po wyznanie wiary setnika („Istotnie, ten człowiek był Synem Bożym” – Mk 15,39). To wyznanie przy końcu Ewangelii stanowi podsumowanie, a zarazem cel, do którego czytelnika, niezależnie od pochodzenia, powinna doprowadzić wiara. Ewangelista podkreśla, że tajemnicę Jezusa, Syna Bożego, można zrozumieć dopiero z perspektywy Jego końca.