Duch Święty w Psalmach

A czy w tej części Psalmu 104 autor precyzuje, w jaki sposób Bóg zachowuje w istnieniu wszystkie żyjące stworzenia?

Psalmista naucza, że szczytem stwórczego dzieła jest ofiarowany stworzeniom przez Boga „życiodajny pierwiastek”, którym jest „duch” (hebr. rû^aḥ) oraz Boże „oblicze”, będące znakiem łaskawości i przychylności Stwórcy. Fundamentalnym terminem w tej części psalmu jest hebrajski rzeczownik - rû^aḥ - oznaczający „ducha”, którego Bóg udziela całemu stworzeniu, dzięki czemu istnieje ono i żyje. Aby wyakcentować tę prawdę psalmista mówi o tym, co się dzieje, kiedy istota żywa traci życiodajny pierwiastek, którym jest pochodzący od samego Boga „duch”: „Lecz gdy odwracasz swe oblicze, ogarnia je trwoga; gdy zabierasz im ducha, giną i w proch się obracają” (w. 29). W przywołanym wersecie odwrócona „twarz” Boga, symbolizująca samą Bożą obecność, jest znakiem, że życie istoty żywej dobiegło kresu, a zabranie przez Boga swego „ducha” oznacza, że stworzenie obraca się w proch. Bóg jednak, jak przekonuje psalmista, poprzez stwórczą potęgę swego „ducha” (hebr. rû^aḥ) stwarza nowe istoty żyjące: „Posyłasz swego ducha, a są stworzone. I odnawiasz oblicze ziemi” (w. 30). Przytoczone słowa wskazują na nieustanną stwórczą aktywność Boga (hebr. bārāʼ), który posyła swego „ducha”, by w ten sposób powstawały nowe żyjące istoty. W tej części psalmu autor naucza, że od stwórczego działania Boga zależy zarówno śmierć, jak i życie, które są procesami naturalnymi. Psalmista akcentuje, że całe stworzenie jest absolutnie zależne od Boga, bez którego nie ma życia. Wszystkie żywe istoty zawdzięczają swoje istnienie stwórczemu aktowi Boga, który nieustannie i skutecznie odnawia swoje stwórcze dzieło, stąd też ostatnie słowo zawsze należy do życia. W ukazanym przez psalmistę stwórczym działaniu „ducha” Bożego (w. 30) chrześcijańska tradycja widziała zapowiedź nowego świata i nowego człowieka, który dzięki zmartwychwstaniu może zostać wprowadzony do pełni życia Bożego. W doskonałym królestwie Boga, którego pochwałę głosi Psalm 104, „duch” Boży będzie duszą życia wierzących.