Dobra i zła budowla (Mt 7,24-29)

Skała i piasek

W obrazie skały i pisaku, można widzieć różne odniesienia. Zbudowanie domu na skale może być aluzją do wydarzeń pod Cezareą Filipową, gdzie Jezus mówi o Kościele, który zostaje zbudowany na skale – na Piotrze (Mt 16,18). Człowiek budujący zatem na skale to ten, który mocno i na trwałe wtapia się w Kościół. W wartościach Kościoła widzi fundament dla swojego życia, dla swoich bliskich.

Prawdziwą Skałą jest nade wszystko Bóg. On bowiem jest niezmienny i trwały. Każdy zatem kto pragnie trwałości i pewności musi budować na Bogu. Żadne przeciwności, niszczycielskie zakusy złego ducha, ludzi będących w mocy złego, nie są w stanie naruszyć takich fundamentów.

Skałą jest Chrystus. Orygenes czytając ten fragment Ewangelii wg św. Mateusza zachęcał do trzymania się wiecznego Słowa Bożego, tj. Chrystusa. Można również w osobie utrudzonego budowniczego widzieć Chrystusa. On jest roztropnym budowniczym domu, tzn. Kościoła. Deszcz i wichry są zaś błędnymi doktrynami obecnymi w świecie. Budowniczym nieroztropnym – szatan, którego budowla rozpada się w obliczu prawdy. Prześladowania nie zaszkodzą domowi Jezusa. Dom ten bowiem jest pewny i trwały – jest bowiem osadzony na niezwykłym fundamencie, którym jest sam Chrystus.

Człowiek budujący swoje życie na piasku to ten, który jedynie w części przyjmuje wartości Kościoła. Uznaje bowiem, iż w wielu kwestiach może liczyć na siebie – na swoją mądrość. Uważa, że wspólnota Kościoła nie we wszystkim ma rację. Uważa, że wie lepiej niż to stanowi Prawo nadane przez Jezusa.