Wierzę w Kościół

Musimy szczerze wyznać, że nigdy do końca nie potrafimy zrozumieć rzeczywistości Kościoła, ponieważ Kościół jest tajemnicą.

Można zapytać dlaczego tyle obrazów i określeń Kościoła. Czy nie wystarczyłaby jedna definicja?

Taka definicja byłaby z pewnością bardzo wygodna, ale z oczywistych względów redukowałaby określenie Kościoła do jakiegoś jednego aspektu jego natury. Wspomniany wyżej szereg obrazów i określeń jest być może kłopotliwy w swej mnogości, ale pozwala lepiej uchwycić rzeczywistość i naturę Kościoła, który i tak pozostaje tajemnicą[20].

Polecana literatura:

Jan Paweł II, Wierzę w Kościół. Jeden, święty, powszechny i apostolski, Libreria Editrice Vaticana, Città del Vaticano 1996.

W. Kasper, Kościół katolicki. Istota, rzeczywistość, posłannictwo, tłum. G. Rawski, Wyd. WAM-Księża Jezuici, Kraków 2014.

M. Rusecki, Traktat o Kościele, red. K. Kaucha, P. Królikowski, J. Mastej, Wyd. KUL, Lublin 2015.

H. Seweryniak, Święty Kościół powszedni, Biblioteka „Więzi”, Warszawa 1999.

H. Seweryniak, Teologia fundamentalna, t. 2, Biblioteka „Więzi”, Warszawa 2010.

Skąd Kościół? Wokół współczesnych pytań o początki chrześcijaństwa, red. H. Seweryniak, M. Skierkowski, Płocki Instytut Wydawniczy, Płock 2011.

Jeśli nie slyszysz radia spróbuj inny strumień lub zewnętrzny player

[1] Por. Jan Paweł II, Wierzę w Kościół. Jeden, święty, powszechny i apostolski, Città del Vaticano 1996.

[2] Por. S. Rosa, Teologia fundamentalna. Cz. II. Eklezjologia, Tarnów 1997, s. 40-44; H. Waldenfels, O Bogu, Jezusie Chrystusie i Kościele – dzisiaj. Teologia fundamentalna w kontekście czasów obecnych, tłum. A. Paciorek, Katowice 1993, s. 302.

[3] „Przedwieczny Ojciec, na skutek najzupełniej wolnego i niezgłębionego zmysłu swej mądrości i dobroci, stworzył cały świat, a ludzi postanowił wynieść do uczestnictwa w życiu Bożym; nie opuścił też ich po ich upadku w Adamie, dając im nieustannie pomoce do zbawienia przez wzgląd na Chrystusa, Odkupiciela, który «jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wszelkiego stworzenia» (Kol 1,15). Wszystkich zaś wybranych Ojciec przed wiekami «poznał i przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi» (Rz 8,29). Wierzących zaś w Chrystusa postanowił zgromadzić w Kościele świętym, który – już od początku świata zapowiedziany przez prefiguracje, cudownie przygotowany w historii narodu izraelskiego i w starym przymierzu, ustanowiony w czasach ostatecznych – został objawiony przez wylanie Ducha, a w końcu wieków osiągnie chwalebne dopełnienie. Wtedy, jak to czytamy u świętych Ojców, wszyscy sprawiedliwi, poczynając od Adama, «od sprawiedliwego Abla, aż po ostatniego wybranego» (św. Grzegorz Wielki), zostaną zgromadzeni w Kościele powszechnym u Ojca” (Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele «Lumen gentium», nr 2).

[4] Tamże, nr 5.

[5] Por. H. Seweryniak, Świadectwo i sens. Teologia fundamentalna, Płock 2001, s. 401-413.

[6] Por. A. Michalik, Odkryć Sobór. Szkic historyczno-teologiczny Soboru Watykańskiego II, Tarnów 2006, s. 48-51.

[7] Tamże, s. 97-100.

[8] Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele «Lumen gentium», nr 1.

[9] Tamże, nr 6.

[10] H. Seweryniak, Świadectwo i sens, dz. cyt., s. 394

[11] S. Rosa, Teologia fundamentalna, dz. cyt., s. 50n.

[12] Por. Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 781-785.

[13] Por. Tamże, nr 787-795.

[14] H. Seweryniak, Święty Kościół powszedni, Warszawa 1999, s. 54.

[15] Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 797. Zob. także: nr 798.