Synod Biskupów: kard. M. Ouellet przedstawił relację „po debacie”

Zabrało w nich głos 229 ojców synodalnych, a wystąpienia trzech innych ogłoszono jedynie na piśmie. Przemawiało ponadto 9 delegatów innych wspólnot chrześcijańskich oraz 22 audytorów i audytorek.

Dziesięciopunktowa relacja arcybiskupa Quebecu ma służyć jako punkt wyjścia do dyskusji w małych grupach. Dziś ojcowie synodalni pracują w ten sposób zarówno rano, jak i po południu.

Pierwszą część dokumentu kardynał zatytułował: „Bóg mówi i wysłuchuje”. Zawiera ona trzy punkty. Pierwszy – „Objawienie, stworzenie, historia zbawienia” – wychodzi od rozważań Benedykta XVI na temat Psalmu 118 wygłoszonych podczas pierwszej kongregacji generalnej. Papież przypomniał tam, że Słowo Boże jest trwałym fundamentem wszelkiej rzeczywistości. Drugi punkt, zatytułowany „Chrystus, Duch Święty i Kościół”, mówi o Chrystusie jako pełni objawienia Boga w Trójcy Świętej, jedynym pośredniku między Bogiem a ludźmi a także o tajemnicy Kościoła, działaniu Ducha Świętego i o interpretacji Biblii. Trzeci punkt dotyczy Słowa Bożego, liturgii i wsłuchiwania się. Odzwierciedla on wiele wypowiedzi postulujących wzmocnienie więzi między Słowem Bożym a liturgią, zwłaszcza eucharystyczną. Mowa w nim także o powołaniu człowieka do wsłuchiwania się w Słowo Boże, o Kościele – nauczycielu słuchania Słowa Bożego oraz o związkach między Słowem a powołaniem, Słowem a ubogimi, Słowem a ciszą i modlitwą, Słowem a wiarą i wreszcie między Słowem a świętością.

Druga część relacji nosi tytuł: „Słowo Boże, Pismo św., Tradycja”. Temat ten główny relator przedstawił w czterech punktach. W pierwszym ukazał Słowo Boże jako wydarzenie w historii. Wskazał na powiązanie Pisma Świętego z życiem człowieka wierzącego oraz na ścisłą więź natchnionego Słowa Bożego z Tradycją żyjącą w Kościele. Drugi punkt porusza zagadnienie jedności i prymatu Słowa Bożego oraz jedności w relacji między Pismem, Tradycją a Magisterium Kościoła. Trzeci punkt odnosi się do związków między Pismem Świętym a Eucharystią. Chodzi tu między innymi o sakramentalny wymiar Słowa Bożego i o podkreślenie znaczenia homilii. Ostatni punkt tej części dokumentu omawia relację między egzegezą a teologią. Przedstawia on Lectio Divina jako indywidualną i wspólnotową lekturę fragmentu biblijnego i przypomina, że tekst Pisma Świętego należy zawsze odczytywać w kontekście wspólnotowym i kościelnym.

Ostatnia, trzecia część dokumentu nosi tytuł: „Słowo Boże, misja, dialog” i podkreśla, że Słowo Boże ma wymiar ekumeniczny oraz jest źródłem dialogu między chrześcijanami a wyznawcami judaizmu. Mówi też o znaczeniu Słowa Bożego dla dialogu międzyreligijnego, w relacji do różnych kultur oraz dla zaangażowania chrześcijan w świecie. Ostatni punkt – „Komunikacja, głoszenie, tłumaczenia” – odzwierciedla liczne wypowiedzi ojców synodalnych, wskazujących na konieczność uprzystępnienia Słowa Bożego we wszystkich językach, jakimi posługuje się ludzka wspólnota. Mowa tu także o możliwościach przekazu Słowa Bożego za pomocą nowoczesnych mediów i dowartościowania w Kościele posługi lektoratu.

Kard. Ouellet zaproponował 19 pytań, które mogą pomóc w prowadzeniu prac w małych grupach. Chodzi m.in. o zastanowienie się nad stosownością reformy lekcjonarza mszalnego i potrzeby kompendium pomagającego kaznodziejom lepiej pełnić posługę Słowa. Inne pytania dotyczą poprawy upowszechniania Biblii, krzewienia współpracy egzegetów, teologów i duszpasterzy, rozwijania pracy ekumenicznej i dialogu z judaizmem wokół Słowa Bożego, a także wskazania zagadnień, które wymagałyby bardziej szczegółowego potraktowania ze strony Urzędu Nauczycielskiego Kościoła.

st (KAI Rzym) / Watykan