7. Dobry Pasterz

Przy czym dwie pierwsze otwiera zwrot: Ja jestem bramą owiec! (10,7.9), a trzecią i czwartą zwrot: Ja jestem dobrym pasterzem! (10, 11.14). Jest to potwierdzenie zapowiadanych cech prawowitego pasterza. On wchodził przez bramę. Dobry Pasterz nie tylko wchodzi oficjalnym wejściem, ale sam jest bramą: "Jeśli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie pastwisko" (10,9). Tylko taka droga zapewnia życie wieczne i udział w królestwie Bożym. Niebo symbolizuje tutaj "zielone pastwisko" (Ps 23,2).
Pasterz zna swoje owce i gorliwie troszczy się o nie, ale Dobry Pasterz idzie znacznie dalej, ponieważ "[od]daje życie swoje za owce" (10,11.15.17). Oddanie życia jest szczytem poznania – najwyższym wyrazem miłości (J 3,14; 15,13). Konieczne jest jednak ewangeliczne wyjaśnienie: "Nikt Mi go [życia] nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca" (10,18; por. J 4,34; Flp 2,8). Owocem ofiarnej miłości i posłuszeństwa woli Ojca jest ocalenie i pozyskanie innych, zagubionych owiec (10,16; por. Mt 18,12-14; Łk 15,3-7) oraz ustanowienie "jednej owczarni i jednego pasterza" (10,16).
Dobry Pasterz – w wizji proroka Ezechiela – osobiście zajmie się wszystkimi owcami: "Ja sam będę pasł moje owce (...). Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał" (Ez 34,15-16).
Jezusowa alegoria o Dobrym Pasterzu musi rodzić pytania w sumieniach wiernych i pasterzy Kościoła:
• Na ile współcześni duszpasterze starają się naśladować cechy Dobrego Pasterza? Skąd się biorą nasilająca się krytyka, zarzuty i posądzenia? Jak chronić się przed zarzutem "pasterz-najemnik"?
• W alegorii wielokrotnie pojawia się wzmianka o "słuchaniu głosu pasterza". Niewątpliwie związane to jest z posługą Słowa – katechezą i homilią. Owce rozpoznają głos, który nie fałszuje i nie nudzi, a idą za tym pasterzem, który jest autentycznym "świadkiem i sługą słowa" (Łk 1,2). Czego brakuje współczesnym kaznodziejom, katechetom i nauczycielom?
• Za słowem muszą iść czyny, stąd tak wymowna jest troska Dobrego Pasterza o owce zagubione, głodne, skaleczone i chore. Czy warto zostawić dziewięćdziesiąt dziewięć wiernych owiec, by szukać tej zagubionej i potrzebującej innej formy pomocy? Jak służyć tym, którzy "nie należą do jednej owczarni"?

Przyślij swój komentarz

Módl się!

Pan jest moim pasterzem, nie braknie mi niczego.
Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
Przywraca mi życie.
Prowadzi mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociaż bym chodził ciemną doliną,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Twój kij i Twoja laska
dodają mi otuchy (...).
Ps 23,1-4

Bone pastor, panis vere, Iesu, nostri miserere...
Dobry Pasterzu, Prawdziwy Chlebie,
Jezu, zmiłuj się nad nami: nakarm nas i strzeż,
doprowadź nas do wiecznych dóbr w krainie żyjących.
Ty, który wszystko wiesz i możesz,
który nas karmisz na ziemi,
wprowadź Twych braci na ucztę niebieską do radości Twoich świętych.

Jan Paweł II Ecclesia de Eucharistia nr 62

Dodaj modlitwę

Żyj Słowem!

Wyrazem miłości Dobrego Pasterza jest pozostawienie owcy decyzji o wyborze "owczarni" i "pasterza", stąd ikonografia chrześcijańska wiąże postać Dobrego Pasterza ze sceną z Apokalipsy św. Jana: "Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli ktoś posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną" (3,20). Są to słowa zranionego duszpasterza, zasmuconego ojca czy matki, wrażliwego nauczyciela, którzy cierpliwie czekają na reakcję ze strony wiernego, dziecka, ucznia. Oni szanują wolność swoich wychowanków, chcą być z nimi i cieszyć ich przemianą.

BANK DOBRYCH NOWIN: Przyślij dobrą nowinę

Strona Główna Materiałów Szkoły Słowa Bożego :.