Biblia Nieświeska

Gdy w latach 1562-65 doszło do utworzenia reformacyjnego odłamu antytrynitarzy (przeciwnicy dogmatu o trójosobowości Boga, nie uznający bóstwa Chrystusa – bracia polscy) opracowanie nowego przekładu Biblii stało się koniecznością . Pracy tej podjął się ariański pastor Szymon Budny. Początkowo zamierzał ograniczyć się do poprawek Biblii Brzeskiej, jednak ostatecznie dokonał własnego przekładu całego oryginalnego tekstu. Biblia Nieświeska („Biblia To iest księgi starego y nowego przymierza, znowu z ięzyka Ebreyskiego, Greckiego y Łacińskiego, na polski przełożone In 4°.”) została wydana w roku 1572, w Nieświeżu i Uzdzie, w wydawnictwie Kawieczyńskich. Budny zastosował w tłumaczeniu wiele hebraizmów, neologizmów (rozdział, namiot, zgromadzenie, obywatel, ofiarnik, pokajanie) starał się zachować oryginalne imiona (Jehowa Moszeh – Mojżesz) i nazwy geograficzne (Micraim zamiast Egipt) oraz odrzucił wszystkie odniesienia do boskości Jezusa. Przekład okazał się słaby językowo, a autorowi zarzucono fałszowanie Biblii. Używana była niemal wyłącznie przez braci polskich, nie zyskując większego uznania. Budny wyparł się autorstwa ze względu na wprowadzenie przez wydawców wielu nie uzgodnionych z nim zmian. Dwa lata później wydał w Łosku poprawiony przekład „Nowego Testamentu" z komentarzem.
Większość nakładu Biblii Nieświeskiej uległo zniszczeniu. Ocalałe egzemplarze przechowywane są min. w Ossolineum we Wrocławiu.
W ramach Projektu Biblia Slavica ukazała się reedycja Biblii Nieświeskiej.