II NIEDZIELA PO NARODZENIU PAŃSKIM

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004

DRUGIE CZYTANIE

Pochwalony niech będzie Adonai, Ojciec Pana naszego Jeszui Mesjasza, który w Me­sjaszu pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w niebie. W Mesjaszu wybrał nas On w miłości przed stworzeniem wszechświata, abyśmy byli święci i bez skazy przed Jego obliczem. Z góry postanowił, że przez Jeszuę Mesjasza będziemy Je­go synami - tak jak Mu się spodobało i jak zamierzył - abyśmy przynieśli Mu chlubę współmierną do chwały łaski, jaką nam dał w swym Umiłowanym.
Toteż odkąd tylko usłyszałem o waszej ufności złożonej w Panu Jeszui i o waszej mi­łości do całego ludu Bożego, nie przestaję za was dziękować. W modlitwach ciągle proszę Boga naszego Pana Jeszui Mesjasza, chwalebnego Ojca, aby wam dał ducha mądrości i objawienia, abyście mieli pełne poznanie Jego. Modlę się, aby dał światło oczom wa­szych serc, abyście rozumieli nadzieję, do której was wezwał, bogactwo chwały dziedzictwa, które obiecał swemu ludowi.

(Ef 1,3-6.15-18)

3. Słowa Pochwalony niech będzie Adonai, Ojciec Pana naszego Jeszui Mesja­sza, są echem początkowych słów 'Amidy, głównej modlitwy liturgii synagogalnej, odma­wianej trzy razy dziennie: Baruch atta, Adonai, Eloheinu w'Elohei-awoteinu, Elohei-Awraham, Elohei-Jic'chak, w'Elohei-Ja'akow[...] („Pochwa­lony bądź, Adonai, Boże nasz i Boże ojców na­szych, Boże Abrahama, Boże Izaaka i Boże Ja­kuba [...]").

Adonai. Gr. theos - „Bóg" - jest tu użyte w roli imienia własnego Boga, hebr. jud-he-waw-he, które zapisuje się jako JHWH, po angielsku Yahweh albo Jehowah [po polsku „Jahwe" lub „Jehowa"], ale na głos wymawia się jako Adonai. W Septuagincie JHWH tłuma­czy się jako theos ponad 250 razy.

4. Zwrot wybrał nas On w miłości również przypomina mo­dlitwę synagogalną - zakończenie błogosławieństwa Ahawa, bezpośrednio poprzedzające recytowanie Sz'ma: „Pochwalony bądź, Adonai, który wybrałeś swój lud Izraela w miłości"

6. Łaska. Gr. charis (od czego pochodzi np. nasze słowo „charytatywny", a także „chary­zmat"), odpowiadające zwykle w Tanach hebr. chen („przychylność", „łaska"), a czasami chesed („łaskawość").

17. Bogiem naszego Pana Jeszui Mesjasza jest chwalebny Ojciec, a nie sam Jeszua. Sza'ul roz­różnia między Bogiem a Jeszuą, nie przecząc zarazem swojemu przekonaniu, że w Jeszui „na sposób cielesny mieszka pełnia wszystkiego, czym jest Bóg" (Kol 2,9zK).