Drogą Marka

Co mi Jezus daje? Kim jest On sam? Czym głoszone przezeń królestwo?

Dojdź do swojego „wierzę” (8,10-30)

Wielkie znaki wśród Żydów, wielkie znaki wśród pogan. Wydawałoby się, że teraz wszyscy muszą już Jezusowi uwierzyć. A jednak wcale tak być nie musi. Można słuchając nie słyszeć, można patrząc nie widzieć. Ty daj się Jezusowi uzdrowić.

(8, 10 -21) Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty. Nadeszli faryzeusze i zaczęli rozprawiać z Nim, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku. On zaś westchnął głęboko w duszy i rzekł: «Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu». I zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę. A uczniowie zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: «Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!». Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. Jezus zauważył to i rzekł im: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? Macie oczy, a nie widzicie; macie uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?» Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście». «A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?» Odpowiedzieli: «Siedem». I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»

• Można zobaczyć ewidentne znaki i nie uwierzyć. Żądać kolejnego. Ale to nie ma sensu. Bo do uwierzenia Jezusowi nie są potrzebne wielkie znaki - tych było już dosyć - a otwarte oczy serca. Na pewno to Boża łaska, z która jednak trzeba współpracować.
   
• Uczniowie Jezusa muszą strzec się „kwasu faryzeuszy” i „kwasu Heroda”. Czyli najpewniej dostosowywania tego co przynosi Jezus do swoich wyobrażeń,  przyzwyczajeń i oczekiwań. Jeśli chcą zobaczyć kim jest, uwierzyć, muszą porzucić taki sposób myślenia.
   
• Jezus jest tym, który może zaspokoić ludzkie potrzeby. O to Jego uczniowie  nie muszą się martwić.
   
• ............................

(8,22-26) Potem przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: «Czy widzisz co?» A gdy przejrzał, powiedział: «Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa». Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał [on] zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. Jezus odesłał go do domu ze słowami: «Tylko do wsi nie wstępuj!».

• Jezus jest tym, który ma moc uleczyć chorych.
   
• Jezus tym gestem, podobnie jak wcześniej przy uzdrowieniu głuchoniemego, zdaje się naprawiać dzieło stworzenia. Choroby nie są czymś, czego Bóg dla człowieka chce.
   
• Jezus nie chce, by o jego cudach zbytnio rozprawiano, bo nie jest takim Mesjaszem, jakiego oczekiwali Żydzi. Jego droga - powie o tym w następnej scenie - jest inna.
   
• Gdyby w tej scenie zobaczyć symbol... Wcześniej Jezus w podobny sposób uzdrowił głuchoniemego poganina. Poganie są tymi, którzy nie słyszeli dotąd Bożego orędzia i dlatego nie mówili - do Boga, o Bogu. Żydzi inaczej. Słyszeli. Ale dotąd byli ślepi. Jezus uzdrawiając niewidomego przedstawiciela Narodu Wybranego - Betsaida była miejscowością leżącą na terenach zamieszkałych przez Żydów - pokazuje, że  swoim nauczaniem chce otworzyć ich oczy.
   
• .............................

(8,27-30) Potem Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: «Za kogo uważają Mnie ludzie?» Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków». On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Mu Piotr: «Ty jesteś Mesjasz». Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.

• Scena kulminacyjna pierwszej części Ewangelii Marka: Piotr dojrzał do wyznania, że widzi w Jezusie obiecanego przez proroków Mesjasza. Dalsze wydarzenia wskazują, ze jeszcze nie w pełni zrozumiał charakter Jego posłannictwa, ale pierwszy, najważniejszy  krok został uczyniony. Teraz nadchodzi czas skorygowania błędnych oczekiwań związanych z mesjańskością Jezusa. I jasnego pokazania uczniom, że Jego i ich droga nie będzie taka łatwa i bezproblemowa, jak to pewnie oczekiwali.
   
• W Piotrze czytelnik Ewangelii może zobaczyć samego siebie. Dzięki opowiadaniu Marka też zobaczył już, kim jest Jezus. Może oczywiście, jak wcześniej faryzeusze, żądać kolejnych znaków, a nie otrzymując ich zamknąć księgę i już do sprawy Jezusa nie wracać. Jeśli jednak zdecyduje się powiedzieć „tak, wierzę, że Jezus jest Mesjaszem”, czeka go jeszcze droga do zrozumienia właściwego charakteru posłannictwa Jezusa. A tym samym zrozumienia, że choć Bóg chce na powrót dać człowiekowi to, co niegdyś w Edenie człowiek stracił, to jednak droga, która do tego prowadzi nie będzie wcale łatwa i bezproblemowa. Wręcz przeciwnie: jak okaże się już w drugiej części tej sceny, będzie trudna i wymagająca.
   
• .................................

***

To koniec pierwszej część rozważań nad „Drogą Marka”. Do drugiej wrócimy najwcześniej  po Wielkim Poście, a może i nawet po okresie Wielkiej Nocy. Teraz Matka - Kościół oferuje tyle ważnych treści i duchowych ćwiczeń, że pewnie i tak na te kolejne rozmyślania brakłoby sił. Lepiej poczekać z nimi na spokojniejsze (duchowo) czasy. Zresztą warto chyba, by ziarno tych rozmyślań po wypuszczeniu pierwszych pędów mocniej się zakorzeniło. Gdy świat już się zazieleni, a serce rwać się będzie do ruszenia na wakacyjne szlaki, wtedy łatwiej będzie wyruszyć w drugą część tej podróży...