Powołanie dla niegodnych

Musiał być człowiekiem wielkiej wiary, skoro dla Bożych obietnic porzucił spokojne życie w mieście dla niepewnej doli nomady. Ale szacowny Abram, mimo sędziwego wieku, nie był człowiekiem nieskazitelnym. Bóg realizując swoje plany niekoniecznie wybiera takich, którzy są takiego wyboru najbardziej godni. Można nawet przypuszczać – mając w pamięci różnych bliblijnych bohaterów –  że nie kieruje się jakimiś szczególnymi umiejętnościami powołanego. Na tle ludzi nieporadnych szczególnie ostro widać zaangażowanie w sprawę samego Boga. Wybiera, bo taka jest Jego wola. Wybiera, bo tak chce. Bo z niejasnych dla człowieka powodów znajduje w kimś upodobanie. Nawet jeśli mierząc ludzką miarą są to ludzie niezbyt się do wielkich misji nadający.

Dla nas, ludzi XXI wieku, mających też w pamięci ewangeliczną jawnogrzesznicę, gwałtownika Piotra czy prześladowcę Szawła to ważna wskazówka. Bóg nie patrzy tylko na postępowanie człowieka, ale też  na jego serce. Nawet jeśli daleko mi do moralnej doskonałości, bierze mnie pod uwagę w swoich zbawczych planach. W swojej nieprzewidywalności może mi nawet, choć niegodnemu, wyznaczyć jakieś bardzo istotne zadanie.