Kościół w Ewangelii św. Marka

Św. Marek wymienia regiony, z których pochodzą ludzie przybywający do Jezusa. Na początku Ewangelii nie wspomina o działalności Chrystusa w Judei. Po chrzcie i kuszeniu Jezus udaje się natychmiast do Galilei. Zasięg Jego oddziaływania jest najpierw bardzo ograniczony: działa w jednym mieście lub co najwyżej w jednym regionie – Galilei. Teraz natomiast horyzont się poszerza. Obszar objęty działalnością Nazarejczyka zwiększa się. Przychodzą do Niego także ludzie z Judei i z Jerozolimy. Pod nazwą Judea trzeba tutaj rozumieć całą Palestynę. Przejście od wymienienia Judei do Jerozolimy, a następnie Idumei i Zajordania, określa granice południowe i wschodnie, skąd przybywają słuchacze Jezusa. Idumea jest ojczyzną królewskiego domu Herodianów. Jan Hyrkan przeprowadził judaizację tego obszaru.

Ewangelista wspomina ponadto, że ludzie z Tyru i Sydonu szli za Jezusem. Były to miasta pogańskie. Choć leżały na pograniczu Izraela, poddały się całkowicie wpływom  kultury hellenistycznej. Mądrość grecka nie zadowoliła jednak mieszkańców tych miast i dlatego przyszli słuchać i szukać innej mądrości – Chrystusowej. Wzmianka o Tyrze i Sydonie jest więc bardzo istotna. Autor pragnie w ten sposób zaznaczyć, że nauka Jezusa skierowana jest do wszystkich ludzi, także do pogan a Mistrz z Nazaretu jest także zbawicielem pogan.

Celem tego wyliczenia różnych regionów Palestyny jest wywołanie u czytelników wrażenia, że ich mieszkańcy akceptują osobę, działalność i nauczanie Jezusa.