Jezus w Indiach

Jest to fragment książki "Osobliwe opowieści o Jezusie. Analiza nowych apokryfów.", który zamieszczamy za zgodą Wydawnictwa WAM

Ważny punkt doktryny ruchu Ahmadiyya stanowi przekonanie, iż Jezus wcale nie umarł na krzyżu, ale przeżył, a następnie udał się do Kaszmiru, gdzie zmarł w podeszłym wieku i został pochowany w Srinagar. Założyciela ruchu Ahmadiyya - którym był Hazrat Mirza Ghulam Ahmad z Qadiyan (1839?-1908) - uważa się za obiecanego Mesjasza i Mahdiego. Dlatego też zajmuje on pozycję porównywalną z rolą Jezusa w chrześcijaństwie. W interesie zatem ruchu leży ogłoszenie Jezusa postacią należącą do przeszłości, niemającą znaczącego związku z teraźniejszością. Członkowie ruchu nie są więc w stanie przyjąć nauczania islamu, iż żywy Jezus został zabrany do nieba. Wierzą, że umarł On na ziemi i tutaj został pochowany. Stwierdził to za natchnieniem boskim sam Ahmad, wskazując ponadto miejsce, gdzie znajduje się grób.
Legenda propagowana przez ruch Ahmadiyya opiera się na odwołaniach do rozmaitych źródeł orientalnych. Mają one rzekomo potwierdzać zawartą w niej opowieść, jednak w rzeczywistości nie posiadają absolutnie żadnej wagi. Istnieją również odniesienia do legend wcześniejszych, z którymi już się zetknęliśmy. Ahmad cytuje Ewangelię Barnaby na dowód, iż Jezus nie umarł na krzyżu, nie wspominając jednak o zawartym w tym samym utworze opisie wniebowstąpienia^_[11]. Ewangelia Barnaby nie została za życia Ahmada opublikowana w całości i całkiem możliwe, iż nie znał on dokładnie jej treści. Jest też zupełnie prawdopodobne, że Ahmad słyszał i o Liście esseńczyka ^_[12] , przetłumaczonym na angielski pod koniec XIX wieku, skąd mógł zaczerpnąć pomysł pozornej śmierci Jezusa. Ahmad wiedział również o książce Notowicza - wspomina ją w swej książce zatytułowanej Jezus w Indiach, nie rozumiejąc jednak jej charakteru. W późniejszej literaturze ruchu Ahmadiyya zarówno List esseńczyka, jak i Żywot świętego Issy cytowane są jako autentyczne dokumenty dotyczące życia Jezusa.

---------------------------------------------

[11] Zob. Ahmad, Jesus in India, s. 26. [Wybrane fragmenty Ewangelii Barnaby, w tym także opis ocalenia Jezusa od męki krzyża, zob. ANT 1/1, s. 246-263 - przyp. red.].
[12] Wersja amerykańska pt. The Crucifixion, by an Eye-Witness, została opublikowana w roku 1907 w Chicago przez Indo-American Company, która - jak sama jej nazwa wskazuje - mogła utrzymywać kontakty z Indiami. Nadal wydaje się tę wersję w Pakistanie; dosyć wcześnie dokonano też przekładu na język urdu. Już w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku Ahmad wykazywał zainteresowanie teoriami, wedle których Jezus miał przeżyć ukrzyżowanie. Ahmad reklamował nawet oleje, niegdyś użyte do wyleczenia Jezusa jako skuteczny lek przeciwko dżumie. List esseńczyka traktowany jest jako źródło w licznych książkach ruchu Ahmadiyya, takich jak: J. D. Shams, Where did Jesus die?, wyd. 7, Shams Brothers, London 1978; Mohammad Yasin, Rauzabal and other Mysteries of Kashmir, Kesar Publications, Srinagar 1972, s. 3-5, 9; Aziz Kashmiri, Christ in Kashmir, Roshni Publications, Srinagar 1973, s. 15-18.