Walka na niebie i triumf Kościoła (Ap 12,7-18)

Chociaż na czele zastępów anielskich stał archanioł Michał i to on zwyciężył Smoka, triumf przypisany jest Bogu. Jego królestwo i władza Chrystusa są ostatecznym powodem strącenia Szatana z nieba.

Pieśń niebian ma formę doksologii (pochwały Boga) i przypomina okrzyki uwielbienia, które Rzymianie zanosili do swego cesarza jako boga. Apokalipsa polemizuje z tamtymi „doksologiami”, głosząc, że jedynym godnym czci i chwały jest Bóg, oraz Chrystus.

został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym (12,10).

Pieśń wyraża radosną prawdę, że w niebie nie ma już miejsca dla oskarżyciela (gr. kategoros). Autor Apokalipsy robi ponownie aluzję do tej roli Szatana, którą ukazała Księga Hioba (1,6-12; 2,1-10), a także Księga Zachariasza (3,1-2). Szatan nie tylko donosi Bogu na ludzi, ale cynicznie oskarża całe Boże stworzenie. Jest wytrwały i czujny, a przy każdej sposobności chce zaszkodzić.

Ci ciekawe, na płaszczyźnie fonetycznej termin kategoros przypomina inne greckie słowo - synegoros (opiekun). Tym drugim słowem nazwany jest w Biblii archanioł Michał (Dn 12,1). Kategoros - Synegoros  to dwaj przeciwnicy. Być może bezpośrednim powodem użycia przez św. Jana słowa kategoros - oskarżyciel był smutny fakt, że za cesarza Domicjana (81-96 po Chr.) wielu oskarżycieli i donosicieli denuncjowało chrześcijan. Następowały liczne aresztowania, a wyznawcy Chrystusa poddawani byli torturom i pozbawiani życia.

A oni zwyciężyli (12,11)

Zwycięstwem Szatana jest każdy człowiek, który grzeszy i niszczy w sobie w ten sposób obraz i podobieństwo do Boga. Kiedy jednak dokonało się odkupienie, Szatan został pozbawiony siły, która bezkarnie zniekształca w nas podobieństwo do Boga. Św. Jan pisze: ...gdyby ktoś zgrzeszył, mamy obrońcę u Ojca, Jezusa Chrystusa, Sprawiedliwego. On właśnie jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, nie tylko zresztą za nasze, lecz również za grzechy całego świata (2 J 2,1-2). Mieszkańcy nieba odnieśli na ziemi zwycięstwo nad Szatanem. Ilekroć człowiek zmaga się, a nawet cierpi, aby dochować Bogu posłuszeństwa, zawsze odnosi zwycięstwo nad Szatanem. To zwycięstwo dokonuje się dzięki dwom czynnikom: obiektywnemu i subiektywnemu.

dzięki krwi Baranka (12,11)

Krew oznacza śmierć Chrystusa, czyli całe dzieło odkupienia. Jest to czynnik obiektywny zwycięstwa. Zbawienie dokonane przez Chrystusa jest faktem i dzięki niemu możliwe są duchowe zwycięstwa ludzi. Przez swą śmierć i zmartwychwstanie Chrystus pokonał odwiecznego wroga, Szatana. Ci, którzy związali się z Chrystusem, uczestniczą w Jego zwycięstwie. Odkupienie umożliwia człowiekowi pozbycie się grzechów. Szatan nie ma już o co oskarżać człowieka.

i dzięki słowu, swojego świadectwa (12,11)

Głoszenie słowa, czyli wyznawanie Chrystusa i przyznawanie się do Niego przed ludźmi, jest odpowiedzią człowieka na Dobrą Nowinę o zbawieniu i stanowi subiektywny czynnik zwycięstwa. Świadectwo chrześcijan ma przed tronem Boga większą wagę niż oskarżenia Szatana.

nie umiłowali dusz swych - aż do śmierci (12,11).

Słowa te mogą kojarzyć się z odwagą wojowników na polu bitwy. Jednakże poświęcić swe życie i zginąć nie musi dla każdego oznaczać konieczności umierania za wiarę. Niekiedy męczeństwo bywa „rozcieńczone” czasem i w praktyce oznacza ciągłe trwanie w wierności Chrystusowi wbrew pokusom.