Obmycie nóg uczniom
Fragment pracy magisterskiej "Obraz Chrystusa Pana i Nauczyciela w J 13, 1-20. Studium egzegetyczno-teologiczne." , który zamieszczamy za zgodą Autora.
Potwierdzona jest również przez manuskrypty 0124 i 1241 oraz redakcję Itala lub Starołacińską (it)[3], Syryjską – Palestyńską (syrpal), Armeńską (IV/V w.) i Etiopską, a także przez Orygenes4/5z 254 roku i Nonnus z 431 roku. Natomiast poprawiony kodeks Synajski (אc), kodeks majuskulny Aleksandryjski (A) z V w., Bezy Cantabrigiensis – bilingwiczny grecki (Dgr), kodeksy z IX wieku: Moskiewski (K), Świętego Galla (Δ), Tiflis (Θ) i Leningradzki (Π) zamiast γινομένου mają γενομένου (participium aoristi II medii). Popierają to także kodeksy minuskulne: 28, 33, 700, 892, 1009 i inne[4] oraz redakcje manuskryptów Bizantyjskich (Byz) i większa redakcja lekcjonarzy w Synaxarionie i w Monologionie (Lect). Taką formę podają również liczne recenzje[5] i Ojcowie Kościoła[6]. Jeszcze inną formę można znaleźć w 66 papirusie z przełomu II i III wieku (p66). Występuje tam participium aoristi II medii – γεναμένου.
W J 13, 2 znajduje się jeszcze jeden tekst, który posiada warianty:Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτου podają kodeksy Li Ψ oraz manuskrypty 0124, 1241, edycja Clementine redakcji Wulgaty z IV w. jak i redakcja Armeńska oraz Orygenes. Inną formę tego tekstu mają kodeksy A, K, Δ, Θ, Π, w których mamy napisane Ἰούδα Σίμωνος Ἰσκαριώτου. Ponadto wyrażenie ἵνα αὐτὸνπαραδῷ znajduje się po Ἰσκαριώτου, a nie tak jak w poprzednich, przed całym wyrażeniem. Oprócz tych kodeksów zapis taki podają inne manuskrypty[7] i minuskuły[8]. Również większa redakcja manuskryptów Bizantyjskich i redakcja większa lekcjonarza w Synaxarion i w Menologion zgadza się z podanym wyżej zapisem. W licznych redakcjach[9] występuje taki sam zapis, tylko kodeks minuskulny 1242*(w oryginalnej wersji) zmienia na Ἰούδα ἵνα παραδῷ αὐτὸν Σίμωνος Ἰσκαριώτου. Gdzie użyte zostały w wersji Starołacińskiej Vercellensis i (Corbeiensis II) – Scarioth, Monacensis – Scariothe, a w Brixianus – Scariotis. p66, Kodeks Synajski, Watykański i Munich oraz manuskrypt reprezentujący pierwszą większą tradycję Georgian (geo1) Orygenes, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, natomiast Kodeks (W) użył dativus singularis (deklinacji tematów na – a) – Ἰσκαριώτη co potwierdzają recenzje Itala lub Starołacińska[10] oraz Wulgata w edycji Wordsworth-White[11], zaś przekład Koptyjskiej recenzji Bohairic (copbo)[12] zastąpił imię Σίμωνος, które zostało użyte w genetivus singularis trzeciej deklinacji (dopełniaczu liczby pojedynczej) na nominativus singularis (dopełniacz liczby pojedynczej) Σίμων. Inną kwestię ukazuje rodzina manuskryptów f13, Colbertinus (itc), copboms, oraz zapisy Ojców Kościoła: na Wschodzie w łacińskiej wersji u Orygenesa (254 r.) i na Zachodzie w IV wieku u św. Ambrożego. Występuje tam zapis: Σίμωνος Ἰσκαριώτου ἵνα αὐτὸν παραδῷ z pominięciem Ἰούδας. Inaczej podaje przekład kodeksu Bezy Cantabrigiensis (D) z VI w. i Itala – Palatinus (it(d), e), któremają Ἰούδα Σίμωνος ἀπὸ Καριώτου ἵνα παραδοῖ αὐτὸν.Natomiast w przekładzie Itala lub Starołacińskim Aureus z VII w. w edycji Jülichera (itaur) występuje zapis Iudae ut traderet eum.
---------------------------------------------------------
[3] Bezy Cantabrigensis z V w. i Usserianus I z VII w..
[5] it: a – Vercellensis (IV w.), aur – Aureus (VII w.), b – Veronensis (V w.), c – Colbertinus (XII/XIII w.), e – Palatinus (V w.), f – Augiensis (IX w.), ff2– Colbeiensis II (V w.), l – Rhedigeranus (VII/VIII w.), q – Monacensis (VII w.); vg; syr: s – Sinaitic, p – Peshitta, h – Harclean; cop: sa? – Sahidic, bo? – Bohairic, ach2?– Sub-Achmimic.
[6] Orygenes1/2(254 r.), Jan Chryzostom (407 r.) i Cyryl Aleksandryjski (215 r.).
[7] Rodzina manuskryptów f1.
[8] 28, 33, 700, 892, 1009, 1071, 1079, 1195, 1216, 1230, 1242c, 1344, 1365, 1546, 1646, 2148, 2174.
[9] Syryjska: s – Sinaitic, p – Peshitta, h – Harclean, (pal – Palestinian); Coptyjska: sa – Sahidic i ach2– Sub-Achmimic; Etiopska i manuskrypt reprezentujący drugą większą tradycję Gregorian (geo2).
[10] Usserianus I (VII w.) – Scarioth, Veronensis (V w.) – Scariotes.
[11] vgww– Scariotis.
[12] Horner i Kasser.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Quizy
- Quiz: Historia biblijnych patriarchów
- Quiz: Jak dobrze pamiętasz biblijna prehistorię?
- Quiz wielkanocny
- Jak dobrze znasz Nowy Testament? (2)
- Jak dobrze znasz Stary Testement? (2)
- Quiz: Jak dobrze znasz Ewangelię Marka?
- Quiz: Jak dobrze znasz Stary Testament?
- Quiz: Czy znasz Nowy Testament?
- QUIZ: Co wiesz o Bożym Narodzeniu?
