W Ain Karem

Wczesnochrześcijańska tradycja niemal jednogłośnie wskazuje na Ain Karem, dziś niewielkie miasteczko na zachodnich przedmieściach Jerozolimy, w połowie drogi do Betlejem. Tu waśnie stał dom, w którym Zachariasz zamartwiał się kondycją swojej niepłodnej żony, Elżbiety.

Imponującą budowlą jest Kościół Nawiedzenia, który upamiętnia scenę spotkania Matki Jezusa i matki Jego poprzednika. Niedaleko niego stoi studnia, przy której obie kobiety miały się spotkać i przy której wybrzmieć miał Magnificat. Poszczególne warstwy budowli odbijają wiernie narastającą tu tradycję chrześcijańską.

Pierwsza kaplica powstała tu jeszcze w okresie bizantyńskim, wokół zbiornika wody wydobywającej się ze skały. Krzyżowcy wznieśli nad nią swój kościół. Nowe sanktuarium wybudowano tu w połowie ubiegłego stulecia. Jest ono dwupoziomowe. Kościół górny, wybudowany, by uczcić nawiedzenie Elżbiety przez Maryję, otoczony jest tablicami ze słowami hymnu Magnificat w ponad czterdziestu językach.

Kościół dolny upamiętnia dom św. Elżbiety. Najciekawszą jego strukturą wydaje się być kamień, który miał się otworzyć, by ukryć małego Jana przed gniewem Heroda podczas rzezi niewiniątek.

Apokryficzny przekaz głosi: „Elżbieta, usłyszawszy, że poszukują Jana, wzięła go i udała się w krainę górzystą, i rozglądała się wokoło, gdzie by go ukryć. Ponieważ nie było tam miejsca ukrytego, westchnęła: ‘Góro Pańska, przyjmij mnie wraz z dzieckiem’. I nagle góra rozstąpiła się…”.