Studiowanie Biblii

Punkt 3. Spójrz na kontekst. Punkt ten, jak również następ­ny, może rozrosnąć się bezgranicznie, zanim nasyci ciekawość i po­trzeby każdego z czytelników. Spojrzawszy wstecz na to, co Ewan­gelia św. Łukasza mówi o Janie Chrzcicielu, dowiemy się, że Jan jest zamknięty w więzieniu (Łk 3,19-20). Tłumaczy to zapewne fakt, że nie może osobiście spotkać się z Jezusem i zadać mu tych pytań. W innych miejscach Ewangelii Łukaszowej znajdziemy następne dodatkowe informacje o Janie. Na początku przedstawiony został jako ten, który idzie przed Panem „w duchu i z mocą Eliasza" (1,17). Jego ojciec podkreśla to, nazywając go prorokiem przygo­towującym Panu drogi (1,76). Podane też są przykłady kazań gło­szonych przez Jana oraz jego orędzia zapowiadającego Mesjasza i Jego działalność (3, 3-18). Dowiadujemy się stąd, że Jan przepo­wiadał karę za grzechy w nieugaszonym ogniu i spodziewał się Mes­jasza, który zdecydowanie oskarży grzeszników (3, 17).

Wersy 18 i 19 naszego fragmentu wzmiankują o tym, że Jan posyła swoich uczniów do Jezusa, gdy ci opowiedzieli mu „o tym wszystkim". Zdarzenia, z których zdali Janowi relację, to naucza­nie Jezusa o miłości nieprzyjaciół, dobroci Bożej i budowaniu solid­nych duchowych fundamentów (6, 27-49), uzdrowienie syna centuriona i wskrzeszenie syna wdowy (7, 1-17). Mając te wszystkie ^rzeczy na uwadze, możemy zacząć odpowiadać na pytania, dlacze­go Jan zdawał się mieć wątpliwości co do tożsamości Jezusa. Jezus nie odpowiadał bowiem wizerunkowi Mesjasza z groźnych ostrze­żeń i żarliwych upomnień głoszonych przez Jana. Dlatego Jan za­stanawiał się, czy nie popełnił pomyłki przepowiadając, że Jezus jest Tym, który ma przyjść. W odpowiedzi udzielonej Janowi, Jezus zwraca uwagę na swoje dzieła miłosierdzia dla niewidomych, chro­mych, trędowatych i ubogich. Jego ostanie zdanie stanowi pointę: „Błogosławiony jest ten, kto nie zwątpi we Mnie". Błogosławień­stwo to wskazuje, że Jan był w błędzie nie z tego powodu, że utoż­samił Jezusa z „Tym, kto ma przyjść", lecz co do swojego rozumie­nia Jezusowej misji. Jan musi przyjąć Jezusa takim, jakim On jest, zmieniając swoje oczekiwania i dopasowując je do rzeczywistości. Jezus nie był surowym prorokiem, do czego powołany był Jan. Gdyby Jan przywiązał się do swoich błędnych pojęć o Jezusie, nie byłby w stanie zobaczyć w Nim prawdziwego Mesjasza Bożego. Zamiast tego Jezus stałby się dla niego skandalem i przeszkodą.

Punkt 4. Zajrzyj do komentarzy biblijnych lub innych po­mocy naukowych. W moim artykule zamieszczonym w Collegeville Bible Commentary (Liturgical Press, 1983) zwracam uwagę czytelnika na kilka fragmentów ze Starego Testamentu, które kryją się w powyższej perykopie z Ewangelii. Piszę też, że wers 23 jest wyzwaniem nie tylko dla Jana, lecz dla każdego człowieka, który spotyka Jezusa: nie pozwólmy, by nasze sztywne pojęcia, jakie mamy o Jezusie, sta­ły się dla nas przeszkodą. (Zob. też inne pozycje proponowane w tej książce.)

Punkt 5. Wsłuchaj się w słowo, które Bóg do ciebie kieru­je. Odkrycie osobistego kontaktu z Bożym słowem, w duchu mo­dlitwy i posłuszeństwa, to cel rzetelnych studiów nad Biblią. Słowo jest prawdziwym wyzwaniem dla naszych serc i prowadzić będzie do głębszej przemiany naszego życia. Nie będzie to jedynie intelek­tualne ćwiczenie, gdyż pobudzi w nas dzielność i uzdolni do działa­nia. Czytelnik skonfrontowany z tym tekstem, ze względu na niecodzienną samotność, którą przeżywa, problemy ze zrozumieniem ży­ciowych zakrętów lub z powodu wrażenia oddalenia się od Boga, może poczuć się szczególnie bliski Janowi w więzieniu. Jan nawet w więzieniu był w kontakcie z innymi przez swych uczniów, wierny swojej misji aż do śmierci. Inny czytelnik będzie potrzebował przy­pomnienia, że chrześcijańskie posłannictwo wiąże się ze służbą i uobecnieniem Jezusa chorym, biednym i wyłączonym ze społecz­ności. Jeszcze ktoś może być wstrząśnięty wyzwaniem, które nie­sie wers 23, zdając sobie sprawę, że dotychczas były dla niego prze­szkodą nieprawdziwe wyobrażenia i złe zrozumienie Jezusa. Może nas to prowadzić do reformy własnej modlitwy i pogłębienia poczu­cia obecności Jezusa w innych ludziach.

cdn.