Studiowanie Biblii

Biblia zawiera jednak również słowo ludzkie i jeśli nie będzie­my mieć ciągle na uwadze jej ludzkich źródeł i charakteru, zachodzi prawdopodobieństwo wypaczenia przeciwnego rodzaju. Gdy zstępuje na nas Duch Święty, Bóg nie unicestwia naszej ludzkiej natury. Nie niweczy On także ludzkich wymiarów słowa przeka­zanego nam przez natchnionych pisarzy. Stąd metody używane w odtwarzaniu znaczenia, jakie ma tekst pisany przez człowieka, muszą być również stosowane w odniesieniu do Biblii. Pierwszą rzeczą będzie określenie formy literackiej danej księgi lub fragmen­tu. Jak powiedziano wcześniej, Ewangelia nie jest psalmem, a treści religijne nie są stawiane koniecznie na równi z faktami historycz­nymi czy biologicznymi. Biblia zawiera wiele gatunków literackich: biografie, poezję, przemowy, proroctwa, apokalipsę, treny, nowe­le, żeby wymienić choćby kilka. Bez tego wstępnego określenia form literackich, interpretator byłby na łasce i niełasce spekulacji i pozorów.

Studium fragmentu Biblii

Z racji tego, że Biblia zawiera różnorodne formy pism, nie ma jednej jedynej metody, którą można by zastosować w odniesieniu do wszystkich fragmentów Starego czy Nowego Testamentu. Zapre­zentuję jednak pewien wzorzec postępowania na przykładzie podej­ścia do dwóch rodzajów tekstu biblijnego, z których jeden pochodzi z Nowego Testamentu (fragment Ewangelii), a drugi ze Starego Testamentu (psalm).

Opowieść ewangeliczna. Pięciopunktowa metoda, której schemat tutaj przedstawię, nadaje się do stosowania w przypadku wielu uryw­ków biblijnych. Uważam, że jest to narzędzie pomocne zarówno dla początkującego, jak też bardziej zaawansowanego czytelnika Pisma Świętego. Wyjaśnię te pięć punktów, a następnie zilustruję ich za­stosowanie na przykładzie jednej perykopy ewangelicznej.

Punkt 1. Przeczytaj fragment w całości.
Punkt 2. Przeczytaj ten tekst jeszcze raz, powoli, zazna­czając wszystko, co wymaga szczególnej uwagi oraz zapisując pytania, które przychodzą ci do głowy. Może to dotyczyć słów, których do końca nie rozumiemy, nazw, które są nowe, pojęć, które wydają się najważniejsze oraz wzmiankowanych w tekście zdarzeń.
Punkt 3. Odpowiedz na te pytania najlepiej jak potrafisz, opierając się na kontekście danego fragmentu w konkretnej Ewangelii. Zwróćmy uwagę na odnośniki do paralelnych miejsc w Biblii, mogą bowiem okazać się bardzo pomocne.
Punkt 4. Poszukaj dodatkowych informacji i wiadomości w komentarzach biblijnych lub innych pomocach naukowych.
Punkt 5. Wsłuchaj się w konkretny osobisty przekaz, któ­ry Bóg ci ofiaruje w tej historii.

Jako przykładu do zastosowania tych punktów użyjemy frag­mentu z Łk 7, 18-23, historię związaną z Jezusem i Janem Chrzci­cielem.

Punkt 1. Przeczytaj ten fragment. Łk 7, 18-23 w Biblii Ty­siąclecia brzmi następująco:

„O tym wszystkim donieśli Janowi jego uczniowie. Wtedy Jan przywołał do siebie dwóch spośród swoich uczniów i posłał ich do Pana z zapytaniem: «Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?» Gdy ludzie ci zjawili się u Jezusa rzekli: «Jan Chrzciciel przysyła nas do Ciebie z zapytaniem: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?» W tym właśnie czasie Jezus wielu uzdrowił z chorób, dolegliwości i uwolnił od złych duchów; także wielu niewidomych obdarzył wzrokiem. Odpowiedział im więc: «Idźcie i donieście Janowi to, coście widzie­li i słyszeli: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowa­ci zostają oczyszczeni i głusi słyszą; umarli zmartwychwstają, ubo­gim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto nie zwątpi we Mnie»".

Punkt 2. Przeczytaj ten tekst jeszcze raz, zapisując pyta­nia. Na przykład: Gdzie Jan wtedy się znajdował? Dlaczego nie zwrócił się ze swoimi pytaniami bezpośrednio do Jezusa? Z jakich powodów Jan, który był prorokiem zapowiadającym przyjście Mes­jasza, wątpi w to, kim jest Jezus? W jaki sposób czyny, o których wspomina Jezus, mają dostarczyć Janowi odpowiedzi na jego pyta­nia? Co oznacza ostatnie zdanie?