Tesaloniczanie zapewne aniołami nie byli. Prawdopodobnie Apostoł znalazłby nie jeden powód, by wytknąć im wady. A jednak zaczyna od dziękczynienia. Widzi dobro, miłość, wiarę, działanie Ducha Świętego, służbę Bogu żywemu.

Jezus podobnie. Choć dziś wypowiada groźnie brzmiące biada, przecież nie ogranicza się do udzielania nagan. Docenia wiarę setnika i Syrofenicjanki, chwali faryzeusza wskazującego dwa największe przykazania, cieszy się wracającym celnikiem, dzieli radość wracających z pierwszej misji uczniów.

Powiedzieć biada, ale dać szansę. Powiedzieć biada, ale zostawić otwarte drzwi. Powiedzieć biada, ale powierzyć słabego Duchowi Świętemu. Widzieć zło, ale zobaczyć także dobro i za nie dziękować.