Pan Bóg z równą mocą kocha człowieka prawego, jak i tego, który się zagubił. Nieprawość tego zagubionego wynikać może zresztą z wpływów środowiska z którego się wywodzi. Jako ludzie nie mamy poza tym rozeznania, jak wiele ten zagubiony robi, żeby być lepszym, choć powszechnie dalej postrzegany jest negatywnie.

Przechodzę do rzeczy.
Wiele cierpiących osób, z głęboko zakorzenioną wiarą w Boga, nie utyskuje, nie przeklina źródeł niesionego przez siebie cierpienia, ale powierza je Woli Bożej, choćby w intencji wyzwolenia kogoś bliskiego z nałogu pijaństwa.

Przykłady oczywiście można mnożyć. Nie mniej uważam, iż z godnością przyjęte, niezawinione cierpienie można i należy powierzyć w dyspozycję Boga, a Wolą Jego będzie już, jak je zagospodarować.

Pozdrawiam, Janusz