Dojrzała decyzja systematycznej poprawy, zainicjowanie dowolnej formy postu, jako sprawdzianu obrony przed pokusami, podjęcie starań o nawiązanie szczerego kontaktu z Bogiem poprzez modlitwę, wyzwolenie w sobie pragnienia pomocy (na miarę swoich możliwości) bliźniemu w potrzebie...

Myślę, że to nie najgorsza propozycja do zmniejszenia dystansu w podążaniu za Chrystusem. Sprzyja temu zresztą zbliżający się okres Wielkiego Postu.

Może paść pytanie, a co w zamian? Bardzo zachęcająco wyjaśniają to słowa dzisiejszego Psalmu. Bóg naprawdę jest szczodry.

Młodzi wybrańcy, którzy przyjmują zaproszenie Chrystusa i odpowiadają wyborem życia konsekrowanego, mam nadzieję, że mogą liczyć na szczególną Opatrzność Bożą.

Najważniejsze w tym wszystkim jest to, aby odrzucić przywiązanie do wszystkiego, co ulotne, co przemija, co jest iluzją prawdziwego szczęścia.

Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko Słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja...

Jezus mówi, woła, nie stawia warunków... zaproszenie jest jak najbardziej aktualne ...
nic się nie zmieniło
... tylko te moje walizki, plecaki, torby, wypchane po brzegi...
...czym? po co mi to wszystko? zaglądam do plecaka i co widzę? jest trochę dobrych owoców, ale są też zgnilusy... Masz rację, Panie, to mi niepotrzebne... to są zbytki...

Dopiero po przeczytaniu tego komentarza poczułam, że we mnie też jest coś z bogatego młodzieńca - i że mnie też Jezus wzywa do zrzucenia bagażu, do oddania Mu tego, czego się chwilami kurczowo trzymam. "Wypłyń na głębię"...