JUDEA

Największa z palestyńskich prowincji, w której skład wchodziły terytoria należące niegdyś do plemion Judy, Dana, Beniamina i Symeona. Obszar położony na południe od Hebronu znany był pod nazwą Idumei, na pamiątkę tego, że na tym obszarze pomiędzy VI a IV wiekiem przed naszą erą zamieszkiwali Edomici, odwieczni wrogowie Izraelitów. Równina Filistyńska i Negeb lub „Kraj Południowy” znane były jako Daroma, które jest aramejskim słowem oznaczającym „południe”.

Od I wieku nazwę Judea zaczęto używać także do określania całej Palestyny, która wówczas dostała się w sferę wpływów imperium rzymskiego. Rzymianie praktycznie kontrolowali wszystko co się działo w kraju, choć formalnie Judea nie była rzymską prowincją i panowali w niej miejscowi królowie. Panujący aż 33 lata król Herod Wielki w swym testamencie podzielił kraj pomiędzy trzech synów. Po jego śmierci w 4 r. po Chr. Judea wraz z Samarią i Idumeą przypadła Archelausowi. Kiedy w 6 roku został on usunięty i wprowadzono bezpośredni zarząd rzymski, Judea stała się jedną z prowincji rzymskich, zaliczaną do tzw. trzeciej grupy prowincji cesarskich, zarządzanych przez prokuratorów. Były to terytoria, które uważano za niemożliwe do zasymilowania z pozostałą częścią państwa.

(sx)