Perskie pałace i haremy, historia powstania żydowskiego święta Purim oraz Boży plan, dzięki któremu udało się ocalić lud Izraela.
Bogaty język, wspaniały styl, piękne obrazy, rozmaitość rodzajów literackich - to cechy jego dzieła.
W dziejach religii Starego Testamentu Ezdrasz i Nehemiasz bywają nazywani ojcami judaizmu.
Wędrówka Izraela przez górzystą pustynię Synaju i Araby trwała 40 lat. Karawana mogła ją przejść w dwa tygodnie.
Drugi z biblijnych opisów stworzenia świata i człowieka, w istocie starszy niż ten zapisany w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju, maluje obraz Boga, który lepi człowieka „z prochu ziemi”.
Dzieje biblijnych patriarchów, Abrahama, Izaaka i Jakuba, pokazują, że Bóg, któremu oddawali cześć, był inny niż bogowie czczeni przez ludy ościenne.
Stary Testament napisany został po hebrajsku. Kilka wieków przed Chrystusem wielu Żydów mieszkało w diasporze, czyli w rozproszeniu w obcych krajach. Język hebrajski stawał się powoli dla nich językiem trudnym.
Geraza znana jest także pod angielską nazwą Jerash. Zaskakuje wielkością. Jest pod tym względem drugim miastem w całym kraju.
Patrząc jedynie na ludzkie uwarunkowania, Abram nie miał ani powodów, ani dość argumentów, by uwierzyć w Bożą obietnicę potomstwa.
Palestyńskie groby epoki biblijnej były odmienne od naszych, tak jak odmienne są warunki fizyczne terenu - tam skalistego.
To, co świat uznaje za słabość – ubóstwo, smutek, cichość, Jezus określa jako źródło prawdziwego szczęścia.
Człowiek myśli, Pan Bóg kry(e)śli. I zrobi po swojemu, czyli lepiej. Dotyczy to także spraw wiary, ewangelizacji, katechezy i innych.
Garść uwag do czytań na XI niedzielę zwykłą roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.