Izajasz

Jeden z najbardziej znanych proroków Starego Testamentu. Jego imię znaczy „Jahwe ocala”. Żył w VIII w. przed Chr.

Księga jego imienia jest najczęściej cytowanym w Nowym Testamencie proroctwem. Pochodził ze znakomitej rodziny jerozolimskiej. Obdarzony wielkimi zaletami ducha, inteligencją i silną wolą, odwagą i stanowczością, wszechstronnie wykształcony, odznaczał się głęboką kulturą duchową.

Bóg powołał go na proroka we wspaniałej wizji (Iz 6). Brał żywy udział w życiu politycznym swego kraju, walczył o należne w życiu społecznym miejsce wiary. Ciągle przypominał, że Bóg sam jest zbawieniem Izraela i dlatego niepotrzebne są przymierza z mocarstwami.

Bogaty język, wspaniały styl, piękne obrazy, rozmaitość rodzajów literackich to cechy jego dzieła.

Księga w jej dzisiejszym kształcie jest zbiorem pism kilku autorów - samego Izajasza oraz późniejszych pisarzy zwanych Deutero-Izajaszem (drugim Izajaszem), Trito-Izajaszem (trzecim).

Przyswoili sobie dobrze jego naukę, duchowość, także język. Nic więc dziwnego, że cała Księga została od początku jemu przypisana.

Jest on największym prorokiem mesjańskim. Św. Hieronim nazwał go „ewangelistą pośród proroków”.

Otwórz:
Iz 7,13-15; por. Mt 1,22n;
Łk 4,16nn