Nazwa ludów semickich według starożytnej tradycji wywodzi się od Sema - jednego z synów Noego.
Wypiętrza się pomiędzy Madabą a brzegami Jordanu na wysokość 835 m. Tradycja żydowska łączy ją z postacią Mojżesza. Tu bowiem miał on dać ostatnie nakazy Izraelitom i umrzeć, nie wszedłszy do Ziemi Obiecanej.
Dziś niewiele pozostało z dawnej świetności biblijnego Sychem. Trzęsienie ziemi w 1927 r. nie pozostawiło kamienia na kamieniu.
Nazwa tej osady zrobiła sporą karierę - wiele różnych ośrodków przyjęło miano Emaus.
Od słowa Hellada - czyli Grecja. Geograficznie zasięg Hellady zmieniał się. Podboje Aleksandra Wielkiego rozszerzyły wpływy greckie daleko na Wschód. Imperium upadło, wpływ kultury greckiej pozostał.
Drzewo i jego owoc. Znane w epoce neolitu, uprawiane od tysięcy lat w krajach Bliskiego Wschodu i innych subtropikalnych regionach.
Kościół, którego wezwanie tłumaczy się jako „Przy pianiu koguta”, zbudowany został na terenie dawnego pałacu Kajfasza.
Greckie słowo pochodzące od czasownika „przychodzić do”. Oznacza nie-Żyda, który przyjął wiarę żydowską, dokonując tego formalnie przez poddanie się obrzezaniu, przez „obmycie odradzające” i przez ofiarę złożoną w świątyni.
Pieczywo znane od tysięcy lat. Wszelako jego postać, konsystencja, smak, trwałość były i są bardzo różne.
To kluczowa kwestia Biblii. Dlaczego księgi Pisma Świętego uważamy za słowo Boże? Dlaczego Biblia jest w rozumieniu żydów (Stary Testament) i chrześcijan uważana za księgę świętą?
Złóżmy naszą przeszłość w rękach Bożego miłosierdzia, przyszłość w rękach Jego opatrzności.
Tworzone przez trzy lata, tu dostępne w jednym miejscu, w prostym spisie.
Garść uwag do czytań IX niedzieli zwykłej roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.