Dzieje Apostolskie opowiadają o pierwszej wyprawie misyjnej św. Pawła.
Świętego Pawła wyobrażamy sobie jako człowieka o nadnaturalnej sile ciała i ducha, bo przecież swą pracą misyjną ogarnął wschodnią część rzymskiego imperium.
Zewsząd cierpienia znosimy, lecz nie poddajemy się zwątpieniu – napisał św. Paweł, podsumowując sytuację, w jakiej przyszło mu głosić Chrystusa, gdy kolejny raz kierował swą korespondencję do chrześcijan Koryntu.
W jednym z fragmentów Listu do Rzymian pojawia się, choć nie obok siebie, każda z Osób Trójcy Świętej.
Autor 1 Listu św. Jana posługuje się wyrażeniem teknia. To wyjątkowy zapis w języku greckim Nowego Testamentu.
Gdy podczas drugiej podróży misyjnej przybył tu św. Paweł, miasto miało za sobą historię około tysiąca lat. Od 133 r. przed Chr. było stolicą rzymskiej prowincji Azja.
Umiłowani w Chrystusie Panu! – te słowa słyszymy najczęściej podczas kazań i homilii.
Święty Paweł nie był założycielem chrześcijańskiej wspólnoty w Kolosach, ważnego miasta Frygii w Azji Mniejszej.
Nie ma w Pierwszym Liście św. Jana rozdziału, w którym autor nie zwracałby się do adresatów słowem „dzieci”.
W myśli grecko-rzymskiego antyku ważną ideą był los. Nic nie można było zmienić, bo tak zostało to wcześniej przewidziane i ustalone.
Spożywaj Chleb słabych, Pokarm pielgrzymów, Ucztę głodnych, Nadzieję pogrążonych w ciemności, Lekarstwo zranionych, Moc upadających.
Rozumem nie potrafimy ogarnąć istoty Boga. Wiemy za to, rozumiemy, kim jest dla nas, jaki jest dla nas.
Garść uwag do czytań na święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana roku B, z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.