"Pan rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak się rozmawia z przyjacielem" (Wj 33,11).
Pierwsi rodzice, duch absolutnej wolności i... poirytowani przywódcy żydowscy.
Bycie duchowym przywódcą jest bez wątpienia nobilitacją. Ale jest również wielkim ryzykiem.
I dlatego Bóg wybrał małego, rudego chłopca. Na dodatek ładnego, więc w ogóle nie pasującego do stereotypu przywódcy.
Dla Jezusa tłum nie znający prawa był „jak owce nie mające pasterza”, dla przywódców ten tłum był przeklęty.
Przypowieść o ojcu, który wysyła swych synów do winnicy, wpisuje się w polemikę Pana Jezusa z religijnymi przywódcami narodu.
Porzućcie kalkulacje, że wy, moi uczniowie zostaniecie ministrami. Nie taka będzie moja przyszłość. Przeciwnie: przywódcy Izraela mnie odrzucą. Zostanę zabity.
Kiedy Jozue zgromadził wszystkie plemiona Izraela w Sychem i zwołał starszych, przywódców, sędziów i pisarzy ludu przed Boga, przypomniał im przede wszystkim ich bałwochwalcze pochodzenie.
Tetrarcha jest wyrazem złożonym z dwóch greckich słów: „cztery” i „przywódca”. Oznaczał rządcę jakiejś części prowincji czy kraju. Czasem dosłownie jednej czwartej, czasem po prostu tylko jakiegoś fragmentu prowincji.
Kto za wzywanie o nawrócenia i ostrzeżenie przed Bożą karą chciał Jeremiasza zabić? Kapłani i prorocy. Kto wstawiał się za nim, choć początkowo też był przeciwko niemu? Przywódcy i lud.
Serce Jezusa nie bije obok nas obojętnie, ale bije dla nas z miłością i troską.
Tworzone przez trzy lata, tu dostępne w jednym miejscu, w prostym spisie.
Garść uwag do czytań uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa, roku C z cyklu „Biblijne konteksty”.
Ta nadzieja nas nie zawodzi. Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.
