Diakon

To greckie słowo oznacza sługę, człowieka na służbie swego pana.

Usługiwał przy posiłkach, był pomocnikiem w różnych sprawach. W Biblii ogólnie oznacza „sługi Boga” lub „sługi Chrystusa”.

Już w najstarszych gminach chrześcijańskich słowo „diakon” stało się mianem ludzi pełniących służbę na rzecz wspólnoty. Z czasem określało ludzi pełniących ustaloną funkcję, misję bądź nawet urząd w tworzących się dopiero strukturach gmin chrześcijańskich.

Z tekstów Nowego Testamentu widać, że diakonom powierzano kierownictwo działalności dobroczynnej w Kościołach lokalnych. Wyraźnie to powiedziano w relacji Dziejów Apostolskich z gminy jerozolimskiej, gdzie Dwunastu wskazało na potrzebę rozgraniczenia funkcji ewangelizacyjnej i charytatywnej. Miało to przynieść pożytek na obu odcinkach.

Gmina dokonała wyboru siedmiu mężczyzn. Nie pada tu wprost określenie „diakoni”, ale cała najstarsza tradycja jako takich ich zapamiętała. Ustanowieniu ich towarzyszyła modlitwa i nałożenie rąk apostołów. Diakoni pełnili też funkcje ewangelizacyjne.

W listach pawłowych znajdziemy wymogi, jakie należy stawiać diakonom. Raz jeden wspomniana jest kobieta-diakonisa (Rz 16, 1).

Otwórz: Dz 6, 1-6; 1 Tm 3, 8-13; Flp 1, 1.

***

O współczesnych diakonach więcej przeczytasz tutaj

«« | « | 1 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg