Bóg potężniejszy niż książęta

Pieśń ta wyrosła z przeżyć człowieka doświadczonego przez wrogów. Wszelako człowiek pełen wiary i ufności w Bożą obecność w swoim życiu nie poddaje się. Jednak walczy nie ludzkimi sposobami, ani nie szuka pomocy u ludzi.

Nie ufa też książętom. Wyśpiewuje pieśń ufności i przywiązania do Boga, powtarzając motyw spotykany w innych psalmach: „Dziękujcie Panu, bo jest dobry!”.

W liturgii dzisiejszej niedzieli został on zmodyfikowany: „Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny”. Jest to nawiązanie do modlitwy dnia dzisiejszej liturgii zaczynającej się słowami: „Boże zawsze miłosierny”. Trzeba dodać, że te odniesienia do Bożego miłosierdzia są w liturgii drugiej niedzieli wielkanocnej starsze niż święto Miłosierdzia Bożego. Bo zarówno Pismo Święte, jak i Tradycja Kościoła Boga widzą jako miłosiernego.

Z tej to Tradycji ostatnimi czasy zrodziło się święto. Ważna jest ostatnia strofa ze śpiewanych dzisiaj – ta o kamieniu odrzuconym, który okazał się nie tylko potrzebny, ale najważniejszy. Prorocza aluzja do Jezusa i Jego zwycięstwa. Także zwycięstwa ostatecznego.

***

Rozważnie dotyczy psalmu 118 (117).