Imiona Dziecięcia

W tej wizji otwiera kolejną przestrzeń, która tchnie ogromnym optymizmem: „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele”. Powodem tej radości są narodziny kogoś wyjątkowego i oczekiwanego: „Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany”.

Prorok nie poprzestaje jedynie na radości jako takiej. On motywuje swą radość, dając narodzonemu Dziecięciu kilka wyjątkowych tytułów. Nazywa je najpierw Przedziwnym Doradcą. Tekst hebrajski używa tu określenia pele joec, które dosłownie znaczy „doradca cudownych rzeczy”. Chodzi tutaj o umiejętność podejmowania najwłaściwszych decyzji, o coś, co powszechnie nazywamy roztropnością. Kolejny tytuł brzmi „Bóg Mocny”. To określenie budzi najwięcej kontrowersji, bo jakoś godzi w starotestamentalne przekonanie, że sam Bóg mógł zejść do świata ludzi. Ale w kontekście Nowego Testamentu pokazuje, że ta wyjątkowość może stać się faktem.

Kolejne imię narodzonego Dziecięcia to Odwieczny Ojciec. To określenie jest jakoś psychologicznie sprzeczne z obrazem dziecka. Dziecko to ktoś, kto dopiero wchodzi w przestrzeń czasu, a tymczasem jest Ono odwieczne, czyli wręcz dawniejsze niż Jego ojciec i jakikolwiek Jego przodek.

I wreszcie ostatnie imię, a zarazem tytuł: „Książę Pokoju”. Pokój jest istotną cechą czasu, jaki ma przynieść oczekiwany Mesjasz. Ten stan odnosi się zarówno do stanu doczesnego, a ten wyraża hebrajskie codzienne pozdrowienie szalom – pokój, jak i do tego, czego oczekujemy.

Oczekiwane Dziecię jest tak niezwykłe, że zdaje się przekraczać nasze tu i teraz, że trudno wskazać na jakieś możliwe do spełnienia okoliczności czasu i miejsca. Ale Ono się narodziło. Przyszło na świat w okolicznościach dających się wpisać w ramy tu i teraz. W relacji ewangelisty Łukasza było to wtedy, gdy władcą Imperium Rzymskiego był cesarz August, a wielkorządcą Syrii Kwiryniusz.