Źródło życia duchowego

Czy Jezus określa, w jaki sposób Jego uczniowie będą udzielać odpuszczenia grzechów?

Tekst nie precyzuje, w jaki sposób uczniowie będą wykonywać tę władzę. Dlatego już od starożytności trwają kontrowersje na ten temat a zwłaszcza od okresu Reformacji. Czy chodzi w tym wypadku o grzechy popełnione przed chrztem, czy także (albo tylko) o grzechy popełnione po chrzcie? Czy chodzi może tylko o głoszenie Ewangelii w celu nawrócenia? Czy zebrani uczniowie reprezentowali całą wspólnotę wierzących, czy może tylko Urząd Nauczycielski Kościoła? Czy w tym tekście jest fundament skrypturystyczny sakramentu pokuty, który ewoluował w ciągu wieków? Odpowiedź na te pytania daje Tradycja Kościoła. W słowach zawartych w wersetach 22-23 Kościół widział ustanowienie sakramentu pokuty. Zawsze był przekonany, że otrzymał władzę odpuszczania grzechów, by kontynuować sąd Chrystusa nad grzechem i tym sposobem darzyć ludzi pokojem z Bogiem. Zmartwychwstały Chrystus posiada w pełni moc jako Syn Człowieczy i Syn Boży (por. Rz 1,4). Dlatego przysługuje Mu władza sądzenia (por. J 5,27; 9,39; 12,32). W tej władzy będą uczestniczyli uczniowie. Będą bowiem określali eschatologiczny los ludzi. Dlatego słusznie Kościół dopatruje się w słowach wersetu 23 ustanowienia sakramentu pokuty. Działalność apostołów nie będzie polegała tylko na stwierdzeniu podatności lub niepodatności do życia wiecznego, ale także na przywracaniu żywej łączności z Jezusem w imię Jego zasług.