Owoce Ducha Świętego

Dalej w piątym rozdziale Listu do Galatów Paweł wymienia cierpliwość, łaskawość i dobroć.

Cierpliwość to cecha łącząca w sobie niezłomność i wytrwałość. Termin cierpliwość (gr. makrotimia) użyte jest w Pierwszej Księdze Machabejskiej na określenie cechy, dzięki której Rzymianie stali się panami świata (1Mch 8,4). Autor natchniony mówiąc o cierpliwości Rzymian wskazuje na ich wytrwałość i zdecydowanie, na nie zawieranie pokoju z jakimkolwiek nieprzyjacielem nawet w chwili klęski. W myśli Księgi Machabejskiej jest to rodzaj zwycięskiej cierpliwości. Dla Ojców Kościoła cierpliwość to cecha człowieka, który mógł się zemścić, ale tego nie uczyni, czyli człowieka powolnego do gniewu. Nowy Testament używa tego słowa na określenie postępowania Boga wobec ludzi (Rz 2,4; 9,22; 1Tm 1,16; 1P 3,20). Gdyby Bóg zachowywał się tak jak człowiek, już dawno nasz świat przestałby istnieć. Bóg jest jednak cierpliwy, dzięki czemu znosi nasze grzechy i nie odrzuca nas. Lud Boży winien naśladować w tym swojego Pana (1Kor 13,4; Ef 4,2; Kol 1,11; 3,12).Winniśmy to czynić tak wobec bliźnich jak i wobec nas samych.

Kolejne dwa „owoce Ducha” – uprzejmość i dobroć są słowami bliskoznacznymi. Grecki termin chrestotetes – uprzejmość, często zastępuje się wyrazem dobroć. Mówiąc o łaskawości, Paweł wskazuje, iż to Duch Święty kształtuje w chrześcijanach postawę łagodności lub łaskawości, która przejawia się jako miłość w działaniu. Łaskawość jest cechą miłosiernej postawy Boga oraz Jego postępowania względem grzeszników (Rz 2,4; Ef 2,7; Tt 3,4). Chrześcijanie nie mają lepszego sposobu naśladowania Bożej łaskawości niż okazywanie innym ludziom miłosierdzia, jakie sam Bóg im okazał (Ef 4,32). Istotą znaczenia słowa „uprzejmość” jest dobroć połączona z uprzejmością, grzecznością.

Na określenie drugiego terminu – dobroci, Paweł używa słowa agatosune, które oprócz Biblii nie występuje w grece świeckiej[2]. Jest to wyrażenie oddające dobroć. Dobroć zawiera w sobie hojność, ale jej celem jest moralna doskonałość. Wspaniałomyślna hojność jest zaprzeczeniem zazdrości (Ga 5,21).