Biblia pauperum naszych czasów

Tytuł „Biblia” jest nieco mylący, ponieważ autorzy dokonali wyboru zaledwie 35 „wielkich opowieści” Starego Testamentu (to ok. 2 proc. zawartości Pisma Świętego). Ich treść zostaje przekazana przez nowoczesne, „bazgrołowate” rysunki Blocha oraz krótkie zdania Boyera o długości SMS-a, które są właściwie parafrazą biblijnych słów. Tego typu eksperymenty ze świętym tekstem mogą budzić niepokój. Przyznam, że momentami nachodziły mnie wątpliwości co do pewnych sformułowań. Ale przyznam również, że niektóre zaskakują trafnością, w zwięzłej formie trafiają w sedno. Jeden przykład: Boyer, wprowadzając do wizji Izajasza, pisze: „Groźne słowa proroka, który widzi to, czego nikt nie chce zobaczyć, i oznajmia to, czego nikt nie chce usłyszeć”. Kapitalna synteza prorockiego losu. Nie wiem, czy autorzy mają w planie podobną edycję Nowego Testamentu. Brakuje jednak bardzo Chrystusa, choć ostatnia część poświęcona Księdze Daniela wyraźnie ku Niemu podprowadza.