Święta Salome Matka apostołów

Święta Salome była jedną z kobiet towarzyszących Jezusowi i apostołom w ich wędrówkach. Wraz z innymi niewiastami dbała o codzienne potrzeby podróżujących mężczyzn. W Ewangelii według świętego Mateusza nazywana jest matką synów Zebedeusza – a tymi synami byli apostołowie Jan i Jakub.

Postanowiła towarzyszyć wędrowcom z osobistych, raczej mało wzniosłych pobudek. Utożsamiała działalność Jezusa z próbą odbudowy królestwa Dawida i chodziło o typowo materialne dobra. Według Ewangelii mała prosić Chrystusa, by w przyszłości zapewnił jej synom zaszczytne miejsce u swego boku. Nie powinno to dziwić. Na samym początku działalności Jezusa, większość jego zwolenników była przekonana o tym, że wybuduje On pełne bogactw królestwo na ziemi. Prośbę kobiety może tłumaczyć jedynie matczyna troska i miłość - nie prosiła o dobra dla siebie, ale dla swych dzieci.

Pomimo to, Salome okazała się wierną towarzyszką. To ona, wraz z Marią Magdaleną i Marią – Matką Jakuba, stała pod krzyżem, będąc świadkiem męczeńskiej śmierci Jezusa. Zapamiętana została głównie jako jedna z niewiast, które w poranek wielkanocny miały namaścić ciało zmarłego wonnymi olejkami, chcąc dopełnić pogrzebowych zwyczajów, które nie mogły odbyć się w piątek, ze względu na sobotni szabat. Jak wiadomo, kobiety napotkały pusty grób, przy którym objawił się anioł, zwiastujący tajemnicę zmartwychwstania. Jako pierwsze spotkały też zmartwychwstałego Chrystusa, który nakazał im przekazanie radosnej nowiny apostołom.

Wiele apokryfów przypisuje Salome znaczącą rolę w pierwszych wiekach Kościoła. Miała liczne sanktuaria; do największych należały te w Palestynie, Konstantynopolu, Arles i Veroli we Włoszech – gdzie znajdowały się domniemane szczątki świętej.

Salome w wielu tekstach pochodzących ze wczesnego średniowiecza, uważana jest też za kobietę asystującą przy narodzinach Jezusa. Tak też przedstawiano ją na wielu malowidłach. Dla katolików dniem uczczenia jej pamiątki jest 22 październik