3. Kwalifikowani katechiści - Pryscylla i Akwila

Ewangeliczna scena przywołuje błogosławieństwo anonimowej kobiety z tłumu, która wychwalała łono i piersi, czyli rodzicielstwo i macierzyństwo Matki Jezusa. Nauczyciel nie kwestionuje, wbrew danym kaznodziejom, pierwszego błogosławieństwa. Maryja zawsze otaczana była w Kościele wielką czcią. Ona też jest pierwszą, która przyjęła słowo Boga i wypełniła je w życiu. Dzięki temu wszystkie pokolenia nazywać Ją będą „błogosławioną – szczęśliwą” (Łk 1,48). Jezus poszerza jednak krąg szczęśliwych, którzy na wzór Służebnicy Pańskiej „słuchają słowa Bożego i zachowują je” (Łk 11,28n; por. 1,38.45; 2,19.51; 8,21). Błogosławieństwo dla tych, którzy przyjmują postawę słuchania i życia według słowa Bożego związane jest z salomonowym darem „serca słuchającego” (2 Krn 1,11n) i najlepszą cząstką, której „nie będzie pozbawiona” (Łk 10,42).

Jezus zachęca byśmy zachowywali w sercu SŁOWO tak, jak Maryja – Niewiasta słuchająca, jak ewangeliczna Maria, jak Pryscylla... Inne słowa nie są bowiem tak skuteczne, jak Słowa natchnione. Należy go słuchać mając pewność, że jest to Słowo Boga, wypowiedziane na dzisiaj i «dla mnie». Mamy karmić się Słowem – zachęca Jan Paweł II – być «sługami Słowa» w dziele ewangelizacji (Łk 1,2). To dzieło ewangelizacji i katechezy, w którym mają dziś udział nie tylko kapłani, ale i wiele osób świeckich, „czerpie żywotne soki właśnie z tej więzi ze słowem Bożym”. Tę więź należy umacniać i pogłębiać, także poprzez rozpowszechnianie księgi Pisma Świętego w rodzinach – w katechezie rodzinnej (por. NMI 39). Pięknym tego wzorem jest posługa chrześcijańskich małżonków na wzór Pryscylli i Akwili.

Adhortacja katechetyczna Jana Pawła II wzywa: „Do jakże pilnego studiowania słowa Bożego, przekazywanego przez Magisterium Kościoła, winien przykładać się katecheta; jak głęboka winna być jego zażyłość z Chrystusem i z Ojcem, jak wiele czasu powinien on poświęcić modlitwie i jak być oderwanym od siebie samego, aby mógł powiedzieć: «Moja nauka nie jest moja»” (Ct 6). Czy zachęta ta odnosi się tylko do katechetów?

* Jak należy dziś rozumieć naglącą zachętę („konieczne jest zwłaszcza”), aby „słuchanie słowa Bożego stawało się żywym spotkaniem, zgodnie z wiekową i nadal aktualną tradycją lectio divna, pomagającą odnaleźć w biblijnym tekście żywe słowo, które stawia pytania, wskazuje kierunek, kształtuje życie”? Warto poddać się pod osąd Słowa. Wejść z Nim w dialog.

* „Pośród licznych owoców biblijnej wiosny chciałbym wspomnieć rozpowszechnienie się starożytnej praktyki lectio divna, lektury duchowej Pisma Świętego. Polega ona na dłuższym pochyleniu się nad tekstem biblijnym, kilkakrotnym czytaniu go, niemal na przeżuwaniu go, jak mówią Ojcowie Kościoła; na wyciśnięciu z niego, można powiedzieć, całego soku, by ożywiał kontemplację i niczym życiodajna limfa dostarczał pokarmu w konkretnym życiu. Wymogiem lectio divna jest oświecenie umysłu i serca przez Ducha Świętego, czyli przez samego Oświeciciela Pisma, aby w ten sposób prowadziło ono do postawy słuchania ze czcią” – powiedział Benedykt XVI. Jak ożywić tę starożytną praktykę we wspólnotach parafialnych, ruchach, stowarzyszeniach, wśród młodzieży?

* Jakie jest dziś miejsce Biblii w życiu rodzinnym, małżeńskim? W modlitwie Anioł Pański powtarzamy: „A Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami”. Czy pozwalamy Słowu mieszkać w naszych domach, we wspólnotach rodzinnych?

Przyślij swój komentarz :.


Módl się!

Jan Paweł II zachęcał rodziny chrześcijańskie do wspólnej modlitwy różańcowej połączonej z medytacją nad Słowem: „Rodzina, która modli się zjednoczona, zjednoczona pozostaje. Różaniec święty zgodnie z dawną tradycją jest modlitwą, która szczególnie sprzyja gromadzeniu się rodziny, Kierując wzrok na Jezusa, poszczególni jej członkowie odzyskują na nowo również zdolność patrzenia sobie w oczy, by porozumieć się, okazywać solidarność, wzajemnie sobie przebaczać, by żyć z przymierzem miłości odnowionym przez Ducha Bożego (…). Rodzina, która odmawia różaniec, odtwarza poniekąd klimat domu w Nazarecie: Jezusa stawia się w centrum, dzieli się z Nim radości i cierpienia, w Jego ręce składa się potrzeby i projekty, od Niego czerpie się nadzieję i siłę na drogę” (List Rosarium Virginis Mariae nr 41).

Dodaj modlitwę :.


Żyj Słowem!

Enzo Bianchi, założyciel i przełożony Wspólnoty Monastycznej w Bose (Włochy) przekonuje, że słuchanie wiąże się z posłuszeństwem: „Jeśli naprawdę słuchałeś Słowa, powinieneś realizować w świecie, pośród ludzi, pośród barci to, co ci Bóg powiedział. SŁUCHANIE to POSŁUSZEŃSTWO, a zatem przyjmij konkretne, praktyczne postanowienie w oparciu o twoje powołanie i twoją pozycję wśród ludzi i pozwól, aby Słowo zawsze miało pierwszeństwo i centralne miejsce w twoim życiu. STARAJ SIĘ ZATEM REALIZOWAĆ SŁOWO, aby nie zostać potępionym przez Tego, który będzie cię sądził, nie za to, co usłyszałeś, ale według tego, co wprowadziłeś w czyn w całym twoim życiu osobistym, społecznym, zawodowym, politycznym, czy kościelnym. DO ciebie należy, abyś uwierzył i przez wiarę okazał w sobie OWOCE DUCHA (Ga 5,22). A doznasz wielkiej radości w miłości i miłosierdziu” (Przemodlić Słowo. Wprowadzenie do lectio divina, Tyniec 2003, 115).

BANK DOBRYCH NOWIN: Przyślij dobrą nowinę :.


Strona Główna Szkoły Słowa Bożego 2005/06 :.