O wprowadzeniu nauczania Pisma Świętego i sztuk wyzwolonych

Nawiązując do świętej tradycji Papieży i zatwierdzonych Soborów oraz przyjmując ją i wzbogacając, a pragnąc przy tym, ażeby nie pomijać owego niebiańskiego bogactwa świętych ksiąg, które Duch Święty z największej szczodrobliwości przekazał ludziom – obecny Sobór postanawia i zarządza, co następuje: w kościołach, w których jest przewidziana prebenda, beneficjum, jakakolwiek pensja dla wykładowców teologii, biskupi, arcybiskupi, prymas oraz inni ordynariusze miejsca mają przynaglić i skłonić tych, którzy otrzymują wspomniane prebendy, beneficja lub pensje, aby wykładali i wyjaśniali Pismo święte osobiście gdy są do tego przygotowani, ewentualnie przez swych zastępców, zatwierdzonych przez biskupów, arcybiskupów, prymasów i innych ordynariuszy miejsca. Ponadto wspomniane prebendy, beneficja lub pensje mogą być przydzielane jedynie odpowiednim osobom i to takim, które mogą wypełniać osobiście wspomnianą funkcję. W przeciwnym razie prowizja kanoniczna jest nieważna.
Aby zaś pod pozorem pobożności nie szerzyła się bezbożność, tenże święty Sobór postanowił, że nie wolno dopuszczać nikogo do objęcia tego rodzaju funkcji wykładowcy wykonywanej publicznie lub prywatnie , jeżeli nie zostanie uprzednio zbadany i zatwierdzony przez miejscowego biskupa co do życia, obyczajów i wiedzy. Nie dotyczy to jednak wykładowców w klasztorach mnichów.
Wykładowcy zaś Pisma świętego, nauczający publicznie w szkołach oraz studenci tych szkół powinni cieszyć się w pełni wszystkimi przywilejami przyznawanymi przez prawo powszechne, gdy idzie o pobieranie dochodów z prebend i benificjów podczas ich nieobecności.

(tłum. Ks. E. Sztafrowski)