Więź z Chrystusem fundamentem Kościoła

Formuła jednak „w Chrystusie” wielokrotnie pojawia się w listach św. Pawła.

Wyrażenie „w Chrystusie” pojawia się w listach Apostoła Narodów ponad 200 razy. Niewątpliwie jest ona niezwykle ważna dla teologii Pawła. Zawsze oznacza ona związek z Chrystusem.

Czasami w pismach Apostoła wyrażenie „w Chrystusie” oznacza zwykłą łączność z Chrystusem jako sprawcą lub pośrednikiem jakiegoś dzieła. Paweł pisze, iż łaska dana jest wiernym w Chrystusie, tzn. przez Chrystusa (1 Kor 1,4). Pisze, iż „odkupienie jest w Chrystusie Jezusie” (Rz 3,24), to znaczy, że jest dziełem Chrystusa. Bóg daje zwycięstwo w Chrystusie (2 Kor 2,14), tzn. przez Chrystusa; również zasłona przy czytaniu Starego Testamentu odsłania się „w Chrystusie” (2 Kor 3,14). W Liście do Koryntian Paweł stwierdza, iż my wierzący „pokładamy nadzieję w Chrystusie” (1 Kor 15,19), to znaczy, że Chrystus jest przedmiotem i źródłem nadziei wierzących. Wyrażenie „w Chrystusie” wskazuje na zwykłą łączność wierzącego z Chrystusem, gdy Paweł bierze Chrystusa na świadka swojej wypowiedzi: „Prawdę mówię w Chrystusie” (Rz 9,1), lub też gdy pozdrawiając kogoś. W Liście do Rzymian stwierdzenie Pawła wyrażenie „w Chrystusie”: „Pozdrówcie Andronika i Juniana, krewnych moich, którzy stali się przede mną w Chrystusie” (Rz 16,7) oznacza po prostu chrześcijan. Pomocnicy Pawła „w Chrystusie”: Pryska, Akwila (Rz 16,3), Urban (Rz 16,9) — to pomocnicy w dziele Chrystusa, w pracy dla Chrystusa. Podobnie i stwierdzenie „umiłowany w Panu” (Rz 16, 8) – to umiłowany zgodnie z największym przykazaniem Pana.

Znacznie częściej jednak Apostoł Narodów używając formuły „w Chrystusie”, ma na myśli głębszy sens.

Używając wyrażenia „w Chrystusie” Paweł pisze o życiu chrześcijanina zjednoczonego z Chrystusem przez wiarę i chrzest. I tak w Liście do Galatów Paweł pisze: „Wszyscy bowiem dzięki tej wierze jesteście synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa” (Ga 3,26-28).

Przyobleczenie się w Chrystusa – to zjednoczenie z Chrystusem, to nasze wszczepienie w Jego śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie, co dokonało się w wydarzeniu naszego chrztu, o czym pisze Paweł w Liście do Rzymian: „Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu. Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy,  wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie. Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom. Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu” (6,3-13).

Przez chrzest zostaliśmy wszczepieni w Chrystusa, stając się z Nim czyś jednym (Rz 6,5). Stary człowiek zostaje współukrzyżowany z Chrystusem, złe skłonności skazane na śmierć. Stąd też chrześcijanin nie może już służyć grzechowi. Zjednoczony z Chrystusem i w Jego zmartwychwstaniu winien żyć – podobnie jak Chrystus – tylko dla Boga. Dzięki zjednoczeniu z Chrystusem człowiek staje się nowym stworzeniem (2 Kor 5,17); Duch Boży mieszka w nim (Rz 8,9). Paweł podkreśli, iż cała Trójca św. sprawuje w człowieku dzieło uświęcenia. Stąd też w Pierwszym Liście do Koryntian zapisze:  „zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego” (1 Kor 6,11); „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich” (1 Kor 12,4-6).