Pawłowe obrazy Kościoła

Pan Bóg powołuje. Ci zaś którzy odpowiadają na to Boże wołanie, są wspólnotą, są zwołaniem, są ekklēsia. Paweł używa takiego wyrażenia pisząc do Rzymian: „jesteście i wy powołani przez Jezusa Chrystusa”. List zaś adresuje: „Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!” (Rz 1,6-7). Podobnie określa adresatów w Pierwszym Liście do Koryntian: „do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego Pana” (1 Kor 1,2).

W Starym Testamencie pobożnych Izraelitów nazywano „powołanymi”. Również i w Nowym Testamencie: każdy wierny przynależący do Kościoła nazywa się powołanym. Każdy bowiem kto odpowiada na Boży głos jest powołanym. Dlatego chrześcijanie, którzy przyjmują dar chrztu św. są nazywani przez Pawła „powołanymi” (1 Kor 1,24; Rz 1,6; 8, 28).

Osobom powoływanym zarówno w Starym jak i w Nowym Testamencie towarzyszyły konkretne cele. W sposób szczególny ich zadaniem było świadczenie – apostolstwo. Każdy z powołanych patriarchów czy proroków miał głosić Boże słowo lub pokazywać jego orędzie symbolicznymi akcjami (Rdz 12,1; Wj 3,10.16; Am 7,15; Iz 6,9; Jer 1,7; Ez 3,1.4). Również uczniowie Mistrza z Nazaretu zostali powołani przez Jezusa, by głosili Dobrą Nowinę. Św. Marek zapisze, iż Jezus „wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki” (Mk 3,13-14). Autor zaś Drugiej Ewangelii przekaże, iż ostatnim nakazem dla uczniów Jezusa było posłannictwo całego Kościoła – społeczności ludzi powołanych: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19). Każde bowiem powołanie – jak ukazują to teksty biblijne – łączy się z koniecznością działania apostolskiego. Myśl ta obecna jest tak na kartach Starego jak i Nowego Testamentu.

U podstaw biblijnego pojęcia ludu Bożego, u podstaw Kościoła, znajduje się zatem idea powołania. Pan Bóg powołuje pojedynczego człowieka, Pan Bóg powołuje także i swój lud. Lud Boży to „święte zwołanie”. Po raz pierwszy takie święte zwołanie dokonało się po górą Synaj, w wydarzeniu zawarcia przymierza. Przymierza między Bogiem a Jego ludem. Pod górą Synaj Pan Bóg po raz pierwszy nazwał Izrael ludem swoim. Ludem Bożym od „wydarzenia Jezusa” świętym zwołaniem jest Kościół – wspólnota powołana do głoszenia Dobrej Nowiny.