Między Taborem a Golgotą

Pixabay Gdzie jest góra modlitwy w moim życiu? Czy wybieram się tam?

„Wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił…” Tylko Łukasz zwraca uwagę, że przemienienie dokonało się podczas modlitwy Jezusa.

„Widzialne staje się to, co dokonuje się w rozmowie Jezusa z Ojcem: wewnętrzne przenikanie Jego bytu przez Boga, które staje się czystym światłem” (Benedykt XVI). Kiedy się modlimy, Bóg przenika nas swoim światłem, dokonuje się nasze przemienienie. Ludzie modlitwy promieniują jakąś jasnością, w ich oczach widać odblask Bożego światła. Wielki Post to zaproszenie na górę modlitwy, tam, gdzie Bóg chce napełnić mnie swoim światłem. Gdzie jest góra modlitwy w moim życiu? Czy wybieram się tam?
Mojżesz i Eliasz rozmawiają z Jezusem. Pierwszy przypomina Prawo (Torę), drugi reprezentuje proroków. „Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie”. Tematem tajemniczej rozmowy jest więc krzyż. Cały Stary Testament, czyli Prawo i Prorocy, zapowiada to, co się dokona w Jerozolimie podczas Paschy Jezusa. Nastąpi wtedy ostateczny exodus – przejście ze śmierci do życia, przekucie tunelu przez górę śmierci i grzechu na drugą stronę, do krainy wolności, życia, wieczności, w chwale Boga. Jezus jest wypełnieniem Prawa i Proroków. W naszym podążaniu za Nim ważne są te dwa aspekty: prawo, czyli zachowywanie przykazań, oraz proroctwo, czyli słuchanie Boga, który mówi tu i teraz. Jednak ani sama wierność przykazaniom, ani sama otwartość na proroctwo nie wystarczą. Jezusowa droga wiedzie przez krzyż do zmartwychwstania. Ostatecznym kryterium wierności Bogu jest więc naśladowanie Jezusa w dźwiganiu krzyża. Prawo i Prorocy pełnią tylko rolę drogowskazów na Golgotę.
„Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy”. Piotr i pozostali apostołowie przeżywają ekstazę. Są szczęśliwi, bo widzą chwałę Boga. Być może myślą sobie: „czyli nie pomyliliśmy się, stawiając na Jezusa, On rzeczywiście jest kimś niezwykłym, mieszka w Nim Bóg”. Ta chwila jest przygotowaniem na godzinę ciemności, kiedy ten sam Jezus będzie konał samotnie, między przestępcami, na wysypisku śmieci za murami Jerozolimy. Tabor i Golgota. Te dwie góry są i naszym udziałem. Momenty bliskości Boga, którym towarzyszy poczucie szczęścia, że jestem z Nim, oraz momenty ciemności, kiedy Bóg przegrywa, umiera, a Tabor wydaje się złudzeniem. I jest jeszcze długa droga między Taborem i Golgotą, na której pojawiają się niepewność, huśtawka nastrojów, bolesna szarość – ni to światło, ni to ciemność. Wtedy wytrwać!
„To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie!” W nieznośnej szarości drogi między Taborem a Golgotą nie pozostaje nic innego, jak tylko uczepić się tych słów. Posłuszeństwo Chrystusowi będzie łączyło się z pomieszaniem radości chodzenia w obecności Boga i bólu umierania dla siebie. Czy da się inaczej? Czy tak musi być? „Jego słuchajcie!”. Rzecz w tym, by być wiernym, nie znając odpowiedzi na te pytania.

Więcej biblijnych komentarzy ks. Tomasza Jaklewicza znajduje się w zbiorze "Punkty". Książkę można zamówić tutaj:

Książka w promocyjnej cenie: